İnsanın kendi yurdunda “tutsaklaşması” çok zor bir duyguymuş.
Şimdi düşünüyorum da çok uzun yıllar, kendi ülkemizde özgürce dolaşmamız dahi yasaktı.
Otuz sene!

*  *  *

Elbette en zoru insanın kendi evine uzaktan bakması, kendi yerine izinle girmesi, kendi sokağında turist gibi gezmesidir.
Biliyor musunuz ‘sahibi’ olduğu otele ‘müşteri’ olarak gelenler var.

*  *  *

Şimdi barikatlar yeniden açılıyor, dört yüz altmış günün ardından…
Bir seneden fazla bir zaman geçmiş, hem salgınla kapanmışız, hem çözümsüzlükle…
Hem hastalık korkutmuş düşümüzü, hem milliyetçilik…
O günlerde Türk Lirası biraz daha “insan halinden” anlıyordu.
Şimdi eridi, aktı…

*  *  *

Kendini “devlet” sanan akıl “sınır kapısı” diyor yeşil hatla bölünen yere…
Kendini “devlet”in tek sahibi gören akıl ise “kontrol noktası…”
İşin aslı barikat…
Kör bir barikat…
Ne kalbi var, ne vicdanı!

*  *  *

Gün gelecek bu adada hiçbir barikat olmayacak; bir sokaktan ötekine yürüyeceksiniz, bir tarladan koşacaksınız ve karşınızda tel  örgü olmayacak.
Birbirine karışacak çarşı, pazar, çocuk parkı, yürüyüş parkuru, bisiklet yolu!
Lefkoşa’dan Lefkoşa’ya “iki ülke” olmayacak, onca bürokrasi, rol, gösteri, yalan çıkacak devreden…
Olmayacak nöbetçi kulübeleri, kum torbaları!
Asker olmayacak ve askerlik, silah olmayacak ve cephanelik…
Mühimmat olmayacak çocuk büyük ellerde patlayan!

*  *  *

Size çok romantik gelebilir tüm bunlar…
Belki “gerçek üstü” gelebilir.
Boş verin böylesi yorumları, ne istediğinizi söyleyiniz önce!
Evladınızı askere göndermek istemezken, asker istemediğinizi de söyleyemiyorsanız eğer kendinizi sorgulayınız biraz…
“Barikat da istemiyorum tel örgü de” diyemiyorsanız, bir başkasında aramayınız suçu…
Aynaya bakınız önce!

*  *  *

Mengeneye kilitledikleri ruhlarımızı ve belleklerimizi ne zaman ki boşaltacağız hayatın içine, konfor alanlarımızdan ve korkularımızdan taşarak, o zaman yeni bir gün olacak.
Şimdi çok özlediğim Ledra Caddesi’ne gitmek istiyorum yeniden…
“Memleketim Kıbrıs” diyerek nefeslenmek istiyorum.
Yarım değil, bütün ülkem!
Haykırmak istiyorum…
Gün gelecek kimse kimlik soramayacak geçip, giderken…