Liderler Çiğ Balık Yediler

“Evet, buyurun? Sayın Guterres? Kıbrıs konuşuyor! Hadi, tamam. Anlaşamadığımız konusunda anlaştık. İstersen bir özel temsilci gönder, onun da yüzüne söyleriz. BM Genel Sekreteri’ne yapılacak bilgilendirme bunun gibi bir şey olacak!  

Medyanın haber yapmak üzere yemeğin herhangi anında bulunmasına izin verilmemesi en hoşuma giden detaylardandı. Halen nedenini anlamış değilim. Neden? Servis edilen balığın çiğ olduğunu görmeyelim diye mi? Aynen genel olarak görüşme atmosferinin çiğ olduğu gibi… Başka bir açıklaması yok. Görüldüğü kadarıyla nihayetinde liderler akşam yemeğinde suşi yediler! Üzerine de tatlı olarak ekşimiş nor! Aynı iki liderin kendi tarafında açıklama yaparken ki üslupları gibi!      

Bir diğer hoşuma giden olay da yeniden gece geç vakitlere kalmamızdı. Bu şekilde öteki daha eski dönemleri hatırladık. Esasında çok da uzak bir dönem değil. Bu yakın geçmişte iki liderin bir güven ilişkisi yaratabileceğini ve ilerleyip bir anlaşmaya varabileceklerini sanıyorduk.  

Anlaşmış gibi göründükleri tek şey, statükoyu daha iyi nasıl yönetecekleri hususudur. Yani, bölünmüş kalmamıza sevinebiliriz, artık bir taraftan diğer tarafa daha fazla geçiş noktası olacak! Ama bu bile… Temmuz ayına kadar Derinya barikatı açılacak mıymış? İyi… Bu barikat için yapılacak bu kadar fazla şey mi kaldı?     

Peki, BM Özel Temsilcisi’ni ne yapmaya istiyoruz? Ortalık kapkaranlıkken suçlayacak bir diğer kefaret kurbanımız olsun diye mi?    

Ama hepsinden güzeli, daha geçenlerde müzakereci olan Andreas Mavroyannis ile Özdil Nami’nin geçtiğimiz Pazar günü Politis gazetesinde yayınlanan röportajlarıydı. Her ikisi de iyi niyet olursa, Crans Montana’ya kadar müzakerelerde kaydedilen ilerlemeler temelinde Kıbrıs sorununun üç ay içerisinde çözümlenebileceğinden bahsettiler, o konuda hemfikir oldular. Pek tabii bu üç ayın ne zaman başlayacağından, başlayabileceğinden söz etmediler. Zira bir sürecin tamamlanması için en azından bir yerden başlaması gerekir! 

Gerçekçi olmamız lazım. Uluslararası toplumun dikkati üzerimizdeyken, ilerleyebilecek durumdayken durumların buraya kadar gelmesine izin verdik. 

Şimdi biz söylüyor biz dinliyoruz! Samimi olarak söyleyin bana, küresel politika ve diplomasi sahnesinin büyük oyuncularından hangisi Kıbrıs’a bakar şimdi? Yanı başımızda olanlar varken ve gezegendeki tüm büyük güçler bu olaylara dahil olmuşken uluslararası bir kaygı oluşurken Kıbrıs’la kim uğraşır?  Bir de şunu söyleyin; onları bizim derdimizle niye gerelim ki? Burada, bizi yakan sorun bizi ilgilendirmiyorken? Niye başkasını ilgilendirsin ki?        

Ve artık gerisini biliyorsunuz. Bilinen bir oyundur. Biri diğerini suçlayacak. Her biri kendi tarafında, elinden gelen her şeyi yaptığına ama diğerinin istemediğine dair ikna edici olmayı başarana kadar suçlamalar sürecek. Bu, bu iki lideri de daha önceki liderlerle aynı konuma getirecek bir oyundur.

YENİDÜZEN için yazılmış Yunanca özgün metinden çeviri: Çağdaş Polili

Ωμό ψάρι έφαγαν οι ηγέτες

«Ναι, εμπρός; Κύριε Γκουντέρες; Κύπρος εδώ! Έλα, εντάξει. Συμφωνήσαμε ότι διαφωνούμε. Στείλε αν θέλεις και τον απεσταλμένο σου, να του το πούμε από κοντά». Κάπως έτσι, θα γίνει η ενημέρωση στον γενικό γραμματέα των ΗΕ!

Πιο πολύ, μ’ άρεσε που δεν επιτράπηκε στα ΜΜΕ να καλύψουν το δείπνο. Δεν κατάλαβα ακόμα γιατί. Γιατί; Για να μην δούμε ότι το ψάρι που σερβιρίστηκε ήταν ωμό; Όπως και το ευρύτερο κλίμα της συνάντησης. Δεν έχει άλλη εξήγηση. Σούσι φαίνεται έφαγαν τελικά οι ηγέτες στο δείπνο! Και για επιδόρπιο αναρή ξινισμένη! Όπως το ύφος τους μετά, στις δηλώσεις που έκαναν ο καθένας στην πλευρά του.

Μ’ άρεσε επίσης που το ξενυχτίσαμε πάλι, για να θυμηθούμε άλλες, παλαιότερες, όχι και πολύ μακρινές εποχές που νομίζαμε ότι αυτοί οι δύο ηγέτες θα μπορούσαν να οικοδομήσουν μια σχέση εμπιστοσύνης, να προχωρήσουν και να καταλήξουν σε μια συμφωνία.

Στο μόνο που φαίνεται ότι συμφώνησαν, είναι στο πώς να διαχειριστούν καλύτερα το στάτους κβο. Να χαρούμε δηλαδή, που θα μείνουμε διαιρεμένοι, αλλά με περισσότερες διόδους πρόσβασης από τη μια πλευρά στην άλλη! Αλλά ακόμα κι αυτό. Μέχρι τον Ιούλιο λέει θα μπορεί να ανοίξει το οδόφραγμα της Δερύνειας; Καλά… τόσα πολλά μένουν ακόμα να γίνουν γι’ αυτό το οδόφραγμα;

Και τον απεσταλμένο του ΟΗΕ τι τον θέλουμε; Για να ‘χουμε άλλο ένα εξιλαστήριο θύμα, να του ρίξουμε το φταίξιμο όταν θα βρούμε σκούρα τα πράγματα;

Το πιο ωραίο όμως, είναι που οι δύο μέχρι πρότινος διαπραγματευτές, Ανδρέας Μαυρογιάννης και Οζντίλ Ναμί, σε συνεντεύξεις τους στον «Πολίτη» την περασμένη Κυριακή, συμφώνησαν ότι αν υπάρχει καλή θέληση, το Κυπριακό μπορεί να λυθεί μέσα σε τρεις μήνες, με βάση την πρόοδο που επιτεύχθηκε στις διαπραγματεύσεις μέχρι το Κραν Μοντανά. Δεν είπαν βέβαια από πότε ξεκινούν αυτοί οι τρεις μήνες. Γιατί από κάπου πρέπει να αρχίσει η διαδικασία για να ολοκληρωθεί κιόλας!   

Να είμαστε όμως και ρεαλιστές. Αφήσαμε τα πράγματα να φτάσουν ως εδώ, τη στιγμή που είχαμε τη δυνατότητα να προχωρήσουμε όταν είχαμε τη διεθνή κοινότητα στραμμένη επάνω μας.

Τώρα, μόνοι μας μιλάμε, μόνοι μας ακούμε! Ειλικρινά πείτε μου, ποιος από όλους τους μεγάλους παίχτες της παγκόσμιας πολιτικής και διπλωματικής σκηνής θα ασχοληθεί με την Κύπρο, με όλα όσα τεκταίνονται δίπλα μας και τα οποία ενέπλεξαν όλες τις μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη, προκαλώντας διεθνώς ανησυχία; Θα μου πείτε πάλι, τι να τους ταλαιπωρούμε κι αυτούς; Εδώ, εμάς που μας καίει το πρόβλημα, δεν μας νοιάζει. Γιατί να νοιάξει άλλους;

Και τώρα ξέρετε. Το παιχνίδι είναι γνωστό. Ο ένας θα κατηγορεί τον άλλο, μέχρι να καταφέρουν να πείσουν και τον πλέον δύσπιστο ότι ο καθένας από την πλευρά του, έκανε ό,τι μπορούσε, αλλά δεν ήθελε ο άλλος. Ένα παιχνίδι, το οποίο καθιστά και αυτούς τους δύο ηγέτες, ίδιους με όσους προηγήθηκαν.