Levent Özdağ

Berberlik, Murat Tuncay’a babadan kalan bir meslek, yıllardır kapıdan giren her müşterinin saçını, sakalını keserek hayatını devam ettiriyor. Tuncay, ‘Arasta Berber’ adıyla Lefkoşa’nın en yoğun yaya geçiş kapısı Lokmacı’nın hayat verdiği sokaklarda küçük bir esnaf…
30 yıldır mesleğin içinde, ilkokul yıllarından bu yana kalfalıktan, ustalığa uzanan Murat Tuncay, aslen Aydınlı. “Babam 1991 yılında Kıbrıs’a geldi, işler yoğun diye beni de çağırdı, yıllardır beraber çalışıyoruz” diyor Murat Tuncay...

• Esnaflık veya bir esnafın gün içinde yaşadığı duygular nasıldır?
• “Mesleğimden zevk alıyorum, sevdiğimden dolayı dükkana gelmek beni mutlu ediyor. İlkokul birinci sınıftan bu yana işin içindeyim. Babam 67 yaşında, 60 yıldır bu işi yapıyor.”

• Hiç düşündünüz mü “esnaf değil de masa başı bir işim olsaydı” diye?
• “Hiç hayal etmedim öyle bir işim olsun diye, çok seviyorum. Berber olmayı aileden, babadan gördüğümüz için benimsedik. Yani başkası deseydi bana berber ol, belki olmazdım ama kendim seçtiğim için severek yapıyorum.”

• Yetki sahibi olsaydınız esnaf için neyi değiştirmek isterdiniz?
• “En azından şimdiki durumda, dövizlerin bu durumundan dolayı herkesin alım gücü azaldı. Her kesime zararı var, herkes TL kazanıyor, borçları döviz veriyor. Elindeki parayı sterlin ve euro yaptığı için özel zevklere para kalmıyor, özel zevkleri azaltmaya başladı bizim gibi esnaflar. Her kesime yansıyor.”

MÜŞTERİ RUMLAR

• Bir berberin bir günü nasıl geçer?
• “Müşteri kapasitemiz genelde turist oluyor. Tabii yerli müşteriler de var. Özellikle Güney’den gelen Kıbrıslı Rumlar var, günde 6,7 tane müşterim oluyor. Kapıların açılması bütün esnafa faydası oldu, bize de oldu. Bu bölgede Arasta’da tek berber olmanın avantajı da var.”
Mesela 7 ay boyunca rahmetli Rauf Raif Denktaş’ı YDÜ Hastanesi’nde tıraş etmeye gittim. Arada sakal için de çağırırlardı.”

• Sizi en fazla ne mutlu eder?
• “En mutlu günü bir esnafın işlerin güzel olduğu gündür. Bir de Perşembe günleri öğleden sonra tatil olduğu gün.

• İlk Kıbrıs’a geldiğinizde 1993 yılı ile şimdi arasında ne farklar var?
• “1993’ün Ağustos ayında geldim. Şimdiki Kıbrıs benim daha çok hoşuma gidiyor. Giriş-çıkışlar sıkılaştırıldı ve daha temiz insanlar geliyor. İpini koparan gelemiyor artık. İlk geldiğim yıl müşteri potansiyeli üniversite öğrencisi üstüneydi. Hep öğrenci tıraş ediyorduk. 1993’ten 2002 yılına kadar müthiş bir üniversite patlaması vardı. Şimdi turist ve Kıbrıslı Rum müşteri potansiyelimiz var. Kıbrıs’ı ve Kıbrıslıları çok seviyorum. 7 yıldır Aydın’a gitmedim, gitsem de orada yabancı gibi kalırım.”

“GENÇLİK ESNAF OLAMAZ”

• Hayalinizde bir ülke var mı, nasıl bir ülkede yaşamak isterdiniz?
• “Amerika’nın New York eyaletine gitmek isterim. Yaşamak değil de tatil için. Geçen yıl gidecektim, sorun oldu gidemedim ama bir gün gideceğim.”

• İş saatinde veya özel hayatınızda en fazla nelere öfkelenilirsiniz?
• “Fenerbahçe’nin yenilmesine sinir olurum. Çok öfkeli bir adam değilim, sinirlenmem kolay kolay. Elektriklerin kesilmesine sinir olurum, özellikle yaz aylarında sıcakta klimasız müşteri tıraş etmek zor.”

• Çocuklarınız sizin mesleğinizi yapacak mı?
• “Yeni yetişen gençlik esnaf olamaz. Müşteri var veya yok dükkânda oturman gerekiyor. 2 saat, zaman gelir 5 saat müşteri gelmiyor. Ama 2 saat çalışıp günü kurtarıyorsun. Bu da esnaflığın bir cazibesi. Şimdiki yetişen gençler Cumartesi, Pazar dükkânda oturacak, imkânı yok. Benim çocuğun hayali subay olmak ama zaman ne gösterir bilemeyiz.”

• Mesleğiniz size ne kazandırdı veya neler kaybettirdi?
• “Mesleğim sayesinde hayatımı idame ettiriyorum. Sıkıntımız yok. Araba, ev, dükkân aldım. Mesleğin götürdüğü bir şey yok, aksine üzerine koyuyor hayatımızın.”