Erdinç Gündüz

Sıla 4-2009 CD’sinin satışa çıkması ve olağandışı ilgi görmesi sonrasındaki ilk sahne olayımız Lefkoşa Türk Belediyesi’nin düzenlediği bir konserde oldu.  Zamanın Lefkoşa Belediye Başkanı Cemal Bulutoğulları,  Yeni Saha’da gerçekleştirilecek olan ve Kıbrıslı pop müzikçilerin yer alacağı özel bir gecede bizim de sahne almamızda ısrarlıydı.  CD’de yeni bir Sıla 4 ‘sound’u yarattığımızı, bu soundun dışına çıkmak istemediğimizi, CD’de bize eşlik eden arkadaşları ise, bu konser için biraraya getirmemizin çok zor olacağını anlattığımda “Play-Back yapın..Yeter ki Sıla 4 o sahnede muhakkak yer alsın” dedi.  Aslında, çok zorda kalmadıkça play-back ile sahneye çıkmayı pek de sevmiyorduk. Ama Cemal Başkan inanılmaz derecede ısrarlıydı, kıramadık.

Festival 8 Ekim 2009 gecesi, Lefkoşa’da Yeni Saha’da gerçekleşti. Tribünlerlerde önemli sayıda müziksever vardı.  Birkaç müzik grubu sonrasında sahne aldık ve play-back’le şarkılarımızdan bir demet sunduk.  Cemal Başkan, gerek başlangıçta gerekse bizim programımız sonunda, özel olarak havai fişekler attırmıştı.  Gökyüzü rengarenk olmuştu. Güzel bir jestti.  Program sonunda bize ‘özel’ plaket verilmesi de bizim için ayrı bir onur olmuştu.  Ama daha da önemlisi, kendi müziğimizle, halkımızla içiçe olmaktı.

Program gereği sahne alacak diğer grupları izlemek için tribüne geçtiğimizde, sürprizleri için teşekkür etmek için Cemal Başkan’ın yanına gittim. “Arkadaşlarım adına teşekkür ederim Başkan” dedim. “Az bile yaptık” cevabını verdi. Ardından  da “Türkiye’den getirdikleri müzikçilere neler yaparlar da ben benim Sıla 4’üme bu kadarcık şeyi çok mu görecektim?” dedi. Söylecek pek fazla birşey bulamadım. Sadece “İnanılmaz yetenekli genç müzisyenlerimiz var. Lütfen biraz daha ilgi” diyebildim. “Gel bana bu konuları konuşalım” davetini yaptı,  ama gidemedim.

VE SALAMİS KONSERİ

Fikir kimden çıktı hatırlayamıyorum. Ama galiba Kutay Alicik Hoca’dandı.  “Çok güzel olur abi” diyordu.  Uzun uzun tartıştık. Sonra Mağusa Belediyesi’ndeki ilgililere bir haber saldık. “Gelin görüşelim, konuşalım” dediler. Gittik.

Ben “Kıbrıslı sanatçıları genelde Namık Kemal Meydanı’nda sahneye çıkarıyorsunuz. Biz Salamis Açık Hava Tiyatrosu’nu istiyoruz” dedim.  Biraz tereddütlüydüler. Belki giderleri çok fazla olacağından, belki oraya yeterince izleyici toplayamama kuşkusundan.  Ama ikna olmuşlardı. “Dileğimizi Başkan’a (Oktay Kayalp) aktaracağız” dediler, ayrıldık. Bir süre sonra ‘olumlu’ yanıt aldık.

İş ciddiyet kazanmıştı. Saatlerce ne yapabileceğimizi, nasıl yapabileceğimizi, kadronun kimlerden oluşacağını, ücretin ne olabileceğini tartıştık ve sonuçlandırdık.

Biz üçümüz, ben, Aydın, Ferahzat dahil, ışıkçılar dışında,  22 kişilik bir kadromuz vardı.  Kıbrıslı bir gruptan böyle kalabalık bir kadro beklenmediğini biliyorduk.  Ama bizim için bu konser, her şeyiyle son derece önemliydi. 

Mağusa Belediyesi yetkililerine bir açıklama yazısı ve ‘isteklerimizi’ içeren bir bir şartname gönderik. Talep ettiğimiz ücret pek de alışılagelmiş bir ücret değildi.  Bu konuda da açıklamamız çok netti.  Üç Sıla 4 elemanı dışında emeği geçecek herkese – asla hiçbiri para talep etmediği halde- ödeme yapacaktık. Biraz düşündükten sonra kabul edildi.

Yapmam gereken bir şey daha vardı. BRT Müdürü Özer Kanlı’yı ziyaret ettim. Ve ‘çekim’ rica ettim. Sevgili Özer Kanlı,  Bayrak Radyosu-Bayrak Kuartet-Sıla 4 ilişkisini çok iyi biliyordu. Son derece anlayışlı ve istekli davrandı. Tüm olanaklarını seferber edeceğini söyledi ve öyle de yaptı. Hatta daha da ileriye giderek, bu konseri bir BRT yapımı olarak DVD olarak da yaptırabileceğini söyledi. Çok teşekkür ettim ve sadece “Bu BRTK için bir başlangıç olsun. Kıbrıslı müzikçilerin konserlerini kaydedin, yayınlayın...” dileğinde de bulundum.