III

insan korkar vardır gerçekte

korktum korkacağım kadar seyrek

ben maddenin hır hali hırçın hali

korkuyorum suda yürümek oldum ama

bir körün dinmez kuşkusuyla doluyum

korkumdan giderek iri bir nesne mi olsam

dürbünlü bu tüfekle gecenin leşine varsam

demirin sertliği çünkü yetmez oldu bana

kendini bilen su buz olur diyorum

köprüleri yıkmayan nehir yetmez oldu bana

omzuyla, o sert saldırgan kaldırımlı omzuyla

ben çıktım yürüdüm sustum bulvarda

bu bulvar bir kelimeleri kara

sokak lambalarını boğdum birer birer

füzeler kaldırdım haykırdım ve vurdum

baktığım her yer kan ve patlama

alın şimdi bu vahşeti gülle donatın

zafer tâkları istiyorum ve şenlik ateşi

bilgeler getirin boğazlarını kesin hayvanlayın

böğüren böğürtlenler sergileyin bana

yarın iş hanlarını damarlarını açın

kamu alanlarını paralayın pişirin bana

yoncaları biçin toprağa varın oturun

kurtuluşunuz nefrette ve toprakta

bunlar beni şanlı kılacaktır bir bakıma

ben medreseleri ve mezbahaları dolaştım

madrabazlar kalpazanlar sehpa yapıcıları

sepiciler cirit atanlar çatkozlar

hayatı belleyenler koşa koşa

anladım benim soylu soyum insanlığım

ben çünkü henüz ceninden bile korkuyorum

artık bir vesveseyle kendime inanıyorum

Hüseyin Kıran