Madeni paranın bir yüzünde Atatürk portesi mi olmalı yoksa bayrağı tutan elleri mi?
Çok meraklıyız değil mi, Türkiye’deki her tartışmanın ortasına dalmaya.
Üstelik de “semboller” üzerinden...
İlkelere aldırmadan, sembollere sarılarak!
Putlaştırarak...

***

Türkiye’nin başında “dindar bir toplum yetiştirme” heveslileri gelir, günlük konuşmalarımız dahi değişmeye başlar.
Daha çok besmele...
Çok daha fazla “inşallah...”
Hiç alışkın olmadığımız “hayırlı cumalar.”
“Allahın izniyle” ayağa kalkmalar!
Ve hatta “şimdi camiden geliyorum” gibi uymadık yere, eğreti laf sokmalar.
Ama yalanın, dolanın, üç kağıdın, iki yüzlülüğün, riyakarlığın bini de bir para...

***

“Kemalist nesil yetiştirmek” için iktidarda olanlar varken de çok başkaydı tavırlar...
O zamanlarda da “asker”e yakınlık modaydı...
“Güç” kimdeyse!

***

Ve böylece “karşıtlıklar” da semboller üzerinden oluşuyor, yine!
İşte o nedenle şimdiki tartışma, madeni paranın üzerindeki porte!
O para “erimiş” kimsenin umurunda değil.
Cebindeki yeri ne, üzerinde Atatürk ya da bayrak olsa sahi?
Dört tane veriyorsun da bir euro etmiyor!
Ne var o eurounun üzerinde gemi mi yoksa keçi mi?

***

Güneyden kuzeye akan Ay Demet yolunda elinde kılıcıyla şaha kalkmış at üzerinde duran Atatürk heykeli mi daha iyi yoksa Girne Limanı’na inen o tarihi merdivenlerde gülümseyen balıkçı amca mı?
Buyurunuz!

***

Dağ taş Atatürk heykeli dolsa ne olacak.
“Laikliğe” sahip çıkmadıktan sonra!
Avrupalı medeniyeti hedefleyen devrimler için kavga vermezsen, kaç para?
Görüyoruz işte...
Osmanlı’nın fethini kutluyor ama Kıbrıslı Rumlarım en kutsal ayinlerinden birini yasaklıyorlar!
Osmanlı’nın tavrı nasılmış gayri müslümlere tarihine bir bak da utan!

***
Nazım Hikmet olsa keşke madeni paranın üzerinde! Ve Kıbrıs’taki euronun üzerinde  Kör Mehmet Ali dayı, elinde kemanesiyle!