Bir çete lideri Kıbrıs'a tetikçi olarak gönderildiğini anlatırken pek çok yapıyı deşifre etmişti. Çok insanın bildiği sırlar dökülmüş, çok insanın sustuğu sesler yükselmiş, çok insanın halen yutkunduğu bir ağırlık iyice boğazımıza düğümlenmişti.

Çirkef yatağı yaptılar bu ülkeyi ve çamurun üzerini milliyetçilikle örtüyorlar.
Gösteri büyüdükçe hakikatin kaybolduğu sanrısıyla titriyorlar.

* * *

Adalı'yı öldürmek üzere görevlendirilen tetikçinin Sivil Savunma'da misafir edilmesini kimse yalanlamamıştı.

Bizi "korumakla" görevli sivil rütbeliler, bizi "öldürmek" için gelen adamı bağrına basıyor, cinayet mahallinde keşif yaptırıyor, emrine araçlar veriyordu.
O dosya kapandı!

Epeyce bir zamandır, ada yarısında onca mafya hesaplaşması yaşanıyor.

"Garanti" de var, "güvenlik" de (!)
Barikatlar da var ve hatta o barikatlarda hiç kırışmasın diye metalden bayraklar da!
Kum torbaları yerli yerinde dursa bile mermilerin adresi değişti artık!
Kameralar dahi kaydedemiyor.

* * *

İnsanlar ayağından vurulurken, failin ya da kurbanın işaret ettiği yer Türkiye Cumhuriyeti Büyükelçiliği oluyor.
Bir de Başsavcılık!
Yalanlanıyor iddialar.
İftira deniyor.
Delil yok.
Ama söz oradan dönüyor.

* * *

Birisi otursa ve ada yarısında dökümünü çıkarsa mafya hesaplaşmalarının, hep birlikte göreceğiz 74 sonrası düzenin yarattığı bataklığı…
Yine susacağız.

Yine sanki normal bir ülkede yaşıyormuş gibi davranacağız.
Bir "devlet" varmış da tek derdimiz “tanınmamasıymış” gibi yapacağız.
Egemenmişiz de eşit miymişiz değil miymişiz gibi dertleneceğiz!
Rehineymişiz de özgürmüşüz gibi yaşayacağız.

Yine de direneceğiz elbette zaman kazanmak, dönüşmek, ilkellikten uzaklaşmak, dünyayla buluşmak, gerçek bir demokrasi inşa etmek için...

* * *

Kendi kendimize konuşurken bile “TC Büyükelçiliği”nin adını anmaya korkar, çekinir, ürkerdik.

İnsanlar sokakta şunu konuşuyor, birisi kolay kolay eğer hiçbir sebep yoksa Türkiye Cumhuriyeti Büyükelçiliği ismini ağzına alarak bir suçlama yapmaz, yapamaz, yapmak istemez.

Ne oluyor gerçekten!
Neler oluyor?

İşçi de gelmiyor

“Bizde dolar düştü, burada yükseldi, kapılar açılsa da gitsek” dedi Türkmen işçi…
“Sizin paranız ne” dedim.
“Manat. Ama biz buradan kazandığımızı dolar yapıyor, ülkeye gönderiyoruz, artık burada yaşanmıyor.”

“Kapılar açılsa” dediği de şu… Meğerse pandemi nedeniyle giriş-çıkışlar durdurmuş Türkmenistan’da…

İşçi kızın yalancısıyım ben…

Narenciye üreticilerinin durumu da ilginç…
Türkiye’den işçi bulamamış, Suriyeli getirmek için hükümetten izin istiyorlar.

“Zor işlerde” KKTC yurttaşı yok.
Kıbrıslı hiç yok!
Buralı insanlar zor işi gidip güneyde müsteşar maaşına yapıyor.

Artık Türkiyeli işçi de yok çünkü hem çok pahalı burada hayat hem de zor…
Hele ev kirası ödüyorsanız…

Asgari ücret düzenlemesi sonrasında şartlar daha da değişti.
“Seni asgari ücret üzerinden kayıt ederim ama beş bin liraya çalışırsan gel” diyen var.
Kimi “kayıt” da yapmıyor tabii!
O zaman ücret tümüyle iki kişinin kendi anlaşmasına kalıyor.
Denetleyen de yok.
Görevi denetçilik olanlar da akıl veriyor ya da hayıflanıyorlar genelde!

İyice geri kalmış bir ülkeye dönüşüyor yaşadığımız yer…
Cumhurbaşkanı’na sorsanız, “eninde sonunda tanınacağız.”
İnsan kalacaksa burada tabii!

Baksanıza işçi de bulamıyoruz…
Sömüre sömüre!
Bir yanda yoksulluk, beri yanda mafya!
Yasa dışı bahisti, kumardı, fuhuştu, korsan hayattı, talandı bir yere kadar…

“Böyle gelmiş, böyle gider” diyenlerin buyruğunda…
Kim bilir daha ne kadar göreceğiz dibi!
 

Ekonomik örgütlerin talebi!

Ekonomik Örgütler Platformu güçlü bir reform hükümeti isteğini ilan etti.
Adını koymadı!
Üst bürokratların liyakata dayanarak seçilmesini istedi!

Ah bir de paraya sıkıştıklarında toplanıp Ankara yollarına düşmekten vazgeçseler, iradeyi burada arasalar, illaki bu memleket bizim biz yönetelim diye ısrar etseler…

Bir de bilgisiz, ilgisiz, donanımsız, partizan atamaları deşifre etseler her seferinde!

Doğru söze ne denir!

“Senden başka hiç kimse senin kurtarıcın olamaz.”
Wilhelm Reich