"Bremen Mızıkacıları" diye duymuşsunuzdur, mutlaka...
Grimm Kardeşler'in masalı...
Bizim masalımız bambaşka...
“Azınlık çözümsüzleri” sırıtıyor ortada.
“Nifak”la “ilhak” arasında bir yerde koşuyorlar nefes nefese, telaşla...
Onlar mızıkacı değil!
Sesleri bir o kadar “çirkin” olsa da...
Çok daha başkadır rolleri...

*  *  *

“İşgal” etmişler halkın televizyonunu...
Üstelik bizim paramızla!
Ne acı ki elde avuçta en son kalmış savaş çığırtkanları, küflü statüko keneleri, umuda kekeme abdurrahman çelebiler seçiliyor her gün, “gel, konuş, kurtar bizi!”
Bu “düzen” biterse ne yapacaklar?
İllaki "kan" damlıyor ağızlarından!
Ve "yalan"a bulamaç bir hamasetle, "korkuluk" rolünde yer tutmuşlar bahçemizde!
Farkında değiller, kimse de korkmuyor ki!
Ne çabuk unutmuşlar bu toplumun on iki sene evvelki baharını.
Yine, aynı yerdeydi onlar, yine "yırtık pırtık" halde...

*  *  *

Bremen Mızıkacıları'na dönersek.
"Çirkin sesli" sevimli dostlar, hepsi...
Evden kaçmışlar!
Bir eşek, bir köpek, bir kedi ve bir horoz...
Bremen'e yola çıkmışlar...
Düşleri "müzisyenlik" yapmak.
Dünyanın sofrasında kendi liderini zehirlemek gibi rol üstlenmiş "azınlık çözümsüzler"ine benzemiyorlar elbette...

*  *  *

Hırsızlar gelmiş “mızıkacılar”ın evine!
Ve onlar üst üste çıkmışlar.
Bir canavar " silueti" oluşturmuşlar birlikte.
Korkmuş, kaçmış hırsızlar...

*  *  *

"Bremen Mızıkacıları"nı öğrendiniz!
Bizim “mızıkçılar”ı zaten bilirdiniz.
Tanıdınız..
Anladınız...
Öğrendiniz...

“Mızıkçı” olabilirler...
Ama “mızıkacı” değiller asla...

Yine de bu masalda, var yerleri...

*  *  *

Bu barış, bu adaya gelecek a dostlar...
Ve korkup kaçacaklar, onlar...
Yarınımızı çalamayacaklar...