Kıbrıs’ın kuzeyinde işlerin ne yöne doğru gittiğini merak mı ediyorsunuz?
Buyurun, son anketin sonuçlarına bir göz atın o zaman…
Göç, Kimlik ve Hak Çalışmaları Merkezi’nin (CMIRS) Eylül 2019 tarihli kamuoyu yoklaması, çıplak gözle de görülen ve aslında hiç de sürpriz olmayan verileri ortaya koyuyor.
Mesela şu saptamalar önemli:
Toplum en fazla Ombudsman’a, polise, Cumhurbaşkanı’na ve yargıya güveniyor. Sonra da basına…
Her ne kadar ‘hoş’ gibi görünse de, bu veriler sosyo psikolojik bakımdan ciddi uyarı ve mesajlar da barındırıyor.
Kıbrıs’ın kuzeyinde insanların huzursuz olduğu, bu nedenle güvenlik güçleri ile denetim kurumlarına bel bağladıkları anlaşılıyor.
Bir zamanlar herkesin kapı-pencere kilitlemediği bu küçücük coğrafyada suç çeşit ve miktarlarının geldiği aşama bu durumu izah ediyor zaten…
Cumhurbaşkanı’nın ‘güven sıralamasında en yukarıda çıkması’ da önemli ipuçları içeriyor.
Lafı uzatmadan yazayım: Siyasetin geri kalanı Ankara karşısında kıvrıldığı için, Saray öne çıkıyor.
**
Tam da bu noktada CMIRS’ın diğer bazı bulgularına bakalım:
‘En az güven duyulan’ kurumların başını siyasal partiler çekiyor. Partileri hükümet, onu da meclis izliyor. 
Tablo nettir: Kıbrıs’ın kuzeyinde siyaset kurumu iflas etmiş durumdadır. Toplumdaki bireyler, her seçimde sandığa giderek kendi oylarıyla seçtikleri insanları da, üye oldukları partilerin yöneticilerini de ‘güven duyulacaklar’ listesine almıyor.
CMIRS’ın bulgularına göre siyasi partilere duyulan güven 5 üzerinden 2.95’te kalıyor. 
Hükümetin notu 3.04, meclisinki ise 3.05’ten yukarıya çıkamıyor.
Oysa ‘dini kurumlar’a bile 3.25 ile daha fazla güven duyuluyor.
Bir başka deyişle ‘Müftü’ ‘Başbakan’dan daha itibarlı!..
**
Elbette ‘genellemeler’ genellikle yanlışa götürür. Elbette siyasette hala güven duyulan örgüt ve isimler vardır ve olmalıdır.
Lakin siyaset kurumunun toplumdaki algısı maalesef böyledir. Sokağa çıkan, insanlara kulak veren herkes zaten bu havayı koklayabiliyor, nabzı alabiliyor.
CMIRS anketinde basının notunun 11 kurum içerisinde 5’inci sırada yer alıyor olması da siyasilere bir şeyler anlatıyor olmalıdır.
Kıbrıs Türk medyası çok ciddi sıkıntılar içinde olmasına rağmen hala önemli bir görevi yerine getiriyor çünkü…
Her ne kadar kimi siyasetçiler her fırsatta basını aşağılamayı, hor görmeyi alışkanlık edinmişse ve medya kuruluşlarının kepenk kapatmasına ve basın emekçilerinin işsiz kalmasına yol açan icraatlara imza atıyorlarsa da, basın buradadır.
Ama iyisiyle, ama kötüsüyle…
Mesele siyasetin ‘nerede’ olduğudur.
‘Ankara ne der acaba’ modundan çıkmadıkça, siyasetin alacağı not bellidir.
Ankara ne der bilemem ama toplumun ne dediği aşikardır!