İçimizdekiler/Ülviye Akın Uysal
 

Kendimi tek kelime ile tanımlayacak olsam… Sanatçı
Şu an yaptığım işi yapmasaydım… Şu an zaten birden fazla iş yapıyorum. Ama birçok yerine bir tanesini tam yapmayı isterdim.
Benim gündemimi en fazla meşgul eden… Şu sıralar MÜZİK.
Kayıtsız kalamadığım şey…  Genel olarak haksızlıklar.
En büyük pişmanlığım… Yok.
En büyük sevincim… Bende hiçbir alanda ’’ EN’’ler yoktur. Ama sevinçlerim çok oldu.
Hayatımın dönüm noktası…  Yok. Hayatım zaten noktalar ve virajlarla dolu.
Beni en çok etkileyen yazar… Yok. Sadece beğendiklerim var.
Başucumda kitap yok. Ama belgeselleri severim.
En keyif aldığım müzik… Yok. Benim için her tür müziğin güzelliği vardır.
En son izlediğim film… Adını hatırlamıyorum.
Kendim için son aldığım şey… En son çizim kalemi aldım.
Dolabımdaki en gereksiz şey… Eğer çıplak dolaşacaksak dolabımdaki tüm elbiseler gereksiz.
Benim için alınabilecek en güzel hediye diye bir şey yok. Alınan her hediye güzeldir. Ama ille de en güzeli diye sorarsanız bir çift güzel söz.
Kendimle ilgili değiştirmek istediğim şey daha sağlıklı daha çok yaşayıp daha çok üretebilecek bir beden.
Kendimde beğendiğim özelliğin önemi yok. Önemli olan çevremdekilerin beğenmesi.
Olmasa da olur… Olmazsa olmaz; Olanlarla olmayanlar zaten yerli yerinde.
En iyi yaptığım yemek… Karnım çok aç olduğu zaman yaptığım bütün yemekler güzeldir.
Hayalimdeki dünya… Ben mevcut dünyamızı biliyorum. Ama elbette kavgasız savaşsız olanını tercih ederdim.
Aşk benim için… Çevremiz ve çevremizdekileri, yaptığımız işi sevmektir.
Onunla çok tanışmayı isterdim… Tanışmak istediğim elbette çok kişi var ama ille de birisi yok.
Görmek istediğim yer… Çoook. Tabii yeterli nakit ve vakit olursa.
Mutlaka yapmak istediğim yok. Zaman ve imkan olursa yapabileceklerimi yapmak.
Son olarak söylemek istediklerim… Zaten söylemek istediklerimden fazla söylettiniz.

Not: Mustafa Tozakı çizim İsmail Kar’a ait