O gri sabah, o dağ yolu, o lanet cinayet!
Sonrası...
Oğlum “Evine dön Ayşe” şarkısını paylaştı.
“Niçin” diye sordum, kendime.

*  *  *

Bir öğrenci aradı, ağlayarak...
- “Abi ne olur o fotoğrafı yayınlama...”
- “Tehdit ediyorlar abi... Suçumuz yok..”

*  *  *

Bir çocuğun eline verilmişti pankart:
- “Ankara elini yakamızdan çek!”
Bu bir istismar ve kışkırtmaydı apaçık!
Ama inkar edilemez bir de gerçeklik vardı.
Adalı hayattan kopartılan ve giderek Türkiyeleşen bu yarım adaya isyan hali.

*  *  *

Şu anki iktidar bir “irade” sonucu değildir.
Bunu “azınlık”tan devşirenler, kesenin ağzını açsa da sonuç meydandadır!
Yani artık “parayı dökmek” de yetmiyor!
Bu “akıl” çöktükçe çöküyor!
“Toprağı bol olsa” da bu eğreti “devlet” modeli giderek kokuşuyor, çürüyor.

*  *  *

Öykü uzun, sorumluluğa dair sinsile geniş.
Ama toplumu "nankörlük”le suçlamak ya da adaya akan para üzerinden ahaliyi “metalaştırmak” merhem değil.

*  *  *

İktidar yine başardı!
“Sevgisizlik” ekti, “kin” büyüttü!
Yine başardı, "yönetmiyoruz, kumanda ediliyoruz" dedirtti.
İktidar, “iktidarsızlığı” ile yeşertti içimizi acıtan o meşum “alt yönetim” hissini!

*  *  *

Türkiye Cumhuriyeti Bakanlar Kurulu
6 Eylül 2016'da bir karar aldı.
Avrupa'ya uyumlu saate son verdi.
48 saat sonra, aynı karar burada alındı.
Niçin?
Bu kimseye açıklanmadı.
Siyaset dışı gerekçelere ikna olunmayınca toplum ‘içinden’ bağırdı:
“Bu ülke talimatla yönetiliyor!”

*  *  *

Bu sonuç “algı” ya da “gerçek” olabilir!
Sonuç değişmez.
Kıbrıs'ın kuzeyinde artık “sizi biz kurtardık” ya da “paranızı biz ödüyoruz” ezberine tınmayan bir gençlik, “milliyetçilik” ya da “et tırnak” illüzyonuyla uyumayan kitleler vardır.
Kıbrıs ya ayrı bir ülke olacaktır ya da bu tepki, adanın kuzeyindeki hoyrat yöneten- yönetilen anlayışlarını dahi unutturacak denli büyüyecektir!
O kadar ki “uysa ya da uymasa” her defonun hedefine dönüşecektir “alt yönetim” eğrisi!
Pür inkarla manzara değişmiyor.
Domuz inadı sonuç üretmiyor!