Ne de Güzel Unutuyoruz Öyle...

Unutkanlığın, kayıtsızlığın küresel bir olgu olup olmadığını; diplomatik ofislerin ardındaki beyinler tarafından iletişim siyasetiyle kurnazca teşvik edilip edilmediğini; hipnozcular veya psikologlar aracılığıyla yeniden üretilip üretilmediğini bilmiyorum. Ama her nasıl oluyorsa etkileyici!
Mucizeler yaşanıyor, büyük yaygara kopuyor!
Bu durum sürdükçe sinirleniyoruz, geceler boyu sayfalarca yazıyoruz, sonra aniden, hop… bitti (!) 
Şimdi düşünüyorum da, bu yalnızca Kıbrıs’a özgü bir olgu olamaz.
Daha yakın geçmişe kadar uluslararası toplumu meşgul eden sözcüklere bir bakalım:
- Mülteciler, mülteci kampları, kriz, boğulmalar.
Acaba artık hiç mülteci yok mu? Denizlerde boğulmuyorlar mı? Çatışmalar bitti de haberimiz mi olmadı? Öyle bir şey yok…
Boğuluyorlar, ama artık doğrudan kıyıya vurmuyorlar.

* * *

AB ve büyük güçler krizi sınırlandırmakta muvaffak olamadılar, üzerini örttüler… Juncker, Merkel, Hollande bu konu ile ilgili konuşmuyorlar, öyleyse konu kapanmıştır… Mülteci karavanlarının terör saldırıları ile suçlanmaları da var.
Evet… Suçlu mültecilerdir (!)
Aralarında Avrupa rüyasını tehdit eden teröristler vardır. Bu böyle gider…
Onları da şeytanlaştırıyoruz.
Sonra da balıklar tarafından yendiklerine hisleniyor, duygulanıyoruz.
Ayrıca yaşayanlara da mülteci dememek lazım bu mantaliteye göre.
Önünde “yasadışı” ibaresi ile onlara göçmen demek bile fazla…

* * *

Brexit. Bu küçücük kelimeyi hatırlayan var mıdır?
Sanki de hiç olmamış gibi… Referandumun hemen sonrasındaki yaygarayı hatırlıyor musunuz? Sanki de “ayrılıyoruz” tercihi yapılmadı. Avrupa kuşkucuları içten içe kaynıyor, fakat resmi olarak hep aynı ton. Yavaş olalım sular bulanmasın. İngiltere olmaksızın AB nasıl olacak? Birleşik Krallık nasıl ayrılacak? Bu madde ne diyor, o anlaşma ne söylüyor? Tüm bu tantanalar bir-iki haftalık. Ya sonra… Buzdolabına.  Le Pen sahneye çıktığında bunları yeniden konuşacağız.

* * *

Şimdi iktidar sandalyelerinde oturanlara kurnaz diyecek değilim, fakat bizi uyutmayı pek güzel beceriyorlar. Kıbrıs’taki unutkanlık özel bir bedel olmaksızın sürüyor. Her cemaat kendi unutkanlıklarını sürdürüyor. Yalnızca Kıbrıslı Rumları ilgilendiren unutulmuş kelimelerden birkaç örnek vereyim:
- “Piyasa, kriz, işsizlik, mevduatların tıraşlanması, kemer sıkma, maaşlardan kesinti, Troyka, önlemler, vatandaşların sırtından geçinme, yoksulluk.”
Kim suçlu? Artık birinden bu soruyu duyuyor musunuz? Kimse suçlu değil mi? "İyi gidiyoruz. Krizden çıkıyoruz”. Ε... O zaman tamam. Zavallı halk, sen Euroları toplamayı sürdür. Biri yeniden gelip elinden alır.

* * *

Bir de Kıbrıs sorunu boyutuna çekmeyeyim. Konuyu uzatmayacağım ama son sınıf veterinerlik öğrencisi bir Kıbrıslı ile ilgili bir hikâyeye de değinmeden geçemeyeceğim.
Hikâyeyi biliyor musunuz?
Kısaca anlatayım: Bir İngiliz, bir Alman ve bir Kıbrıslı... Üniversite tarafından bitirme tezi olarak kendilerine fil konusu verilmişti. İngiliz, filin insan müdahalesinden ötürü yok olma tehlikesine ilişkin bir tez yazdı. Alman, fillerin üreme süreci ile atmosferin kirletilmesi arasındaki ilişkiyi inceledi. Kıbrıslı ise filin yaşaması ile Kıbrıs sorunu arasındaki ilişkiyi tez konusu yaptı.
Hikâyelerde hep belli bir dozda gerçeklik vardır… Bu çerçevede, Kıbrıs sorununa kısa bir şekilde değineyim; hipnoz olma durumu ile birlikte yürüyen unutkanlık hepimize dokunur… Başka analize gerek yok…  
Öte yandan, unutmamız güzel bir şeydir. Günün sonunda, rahat yaşamımızı engelsiz bir şekilde sürdürmek yönünde sorunlarla başa çıkmanın yollarından biridir.

-------------------------------
* YENİDÜZEN için yazılmış özgün Yunanca metinden çeviri: Çağdaş Polili
-------------------------------

Τι ωραία που ξεχνάμε...

Δεν ξέρω αν είναι παγκόσμιο φαινόμενο η λήθη, αν υποκινείται από δαιμόνιες επικοινωνιακές πολιτικές, εγκέφαλους πίσω από διπλωματικά γραφεία, υπνωτιστές ή ψυχολόγους, ή απλά αν είναι στην ανθρώπινη φύση, πάντως είναι εντυπωσιακό! Πράγματα και θαύματα συμβαίνουν, ντόρος μεγάλος γίνεται. Όσο διαρκεί νευριάζουμε, ξενυχτάμε να γράφουμε σελίδες ολόκληρες και μετά ξαφνικά... τέλος.

Τώρα που το σκέφτομαι, δεν μπορεί να είναι μόνο Κυπριακό το φαινόμενο. Ακούστε μερικές λέξεις που απασχόλησαν μόλις πρόσφατα τη διεθνή κοινότητα: Πρόσφυγες, καταυλισμοί, κρίση, πνιγμοί. Δεν υπάρχουν πια πρόσφυγες και δεν πνίγονται πια στις θάλασσες; Τελείωσαν οι συρράξεις και δεν το πήραμε χαμπάρι; Μπα... Πνίγονται, αλλά πλέον όχι σε απευθείας συνδέσεις.

Απέτυχε η ΕΕ και οι μεγάλες δυνάμεις να περιορίσουν την κρίση και το σκέπασαν... Δεν μιλά ο Γιούνκερ, η Μέρκελ, ο Ολάντ γι' αυτό, τελείωσε το θέμα. Άστε που φταίνε και τα καραβάνια προσφύγων για τις τρομοκρατικές επιθέσεις. Ναι... οι πρόσφυγες φταίνε! Ανάμεσα σε αυτούς κρύβονται οι τρομοκράτες που απειλούν το ευρωπαϊκό όνειρο. Πάει... τους δαιμονοποιήσαμε κι αυτούς. Σιγά μην συγκινηθούμε κιόλας που τους τρων τα ψάρια. Και σιγά μην τους ονομάζουμε και πρόσφυγες αυτούς που επιβιώνουν. Μετανάστες και με ένα "παράνομοι" μπροστά και πολύ τους είναι.

Brexit. Αυτή τη μικρή λεξούλα ποιος την θυμάται; Σαν να μην έγινε είναι. Θυμάστε το μούδιασμα την επομένη του δημοψηφίσματος; Λες και δεν υπήρχε η επιλογή του "φεύγουμε".  Σιγοβράζουν οι ευρωσκεπτικιστές, αλλά επισήμως μούγκα. Σιωπή μην ταράξουμε τα νερά. Τι θα απογίνει η ΕΕ χωρίς Αγγλία, πώς θα αποχωρήσει, τι λέει το άρθρο τάδε και η συνθήκη δείνα; Όλα αυτά για μια - δυο βδομάδες. Και μετά... στο ψυγείο. Όταν θα βγει η Λεπέν, τα ξαναλέμε.

Εδώ πάλι, δαιμόνιους δεν θα τους ονόμαζα αυτούς που κάθονται στις καρέκλες της εξουσίας, αλλά πάλι μια χαρά καταφέρνουν να μας αποκοιμίζουν. Η λήθη στην Κύπρο λειτουργεί χωρίς ιδιαίτερο κόστος. Η κάθε κοινότητα ξεχωριστά για τα δικά της. Να δώσω μόνο τις ξεχασμένες λεξούλες που αφορούν τους Ελληνοκύπριους: Χρηματιστήριο, κρίση, ανεργία, κούρεμα καταθέσεων, λιτότητα, αποκοπή μισθών, Τρόικα, μέτρα, φαγοπότι στην πλάτη των πολιτών, διαφθορά. Ποιος φταίει; Διερωτάται κανείς πια; έφταιξε κανείς; "Πάμε καλά. Βγαίνουμε απ' την κρίση". Ε... εντάξει τότε. Συνέχισε κατακαημένε κόσμε να μαζεύεις τα ευρώ. Κάποιος θα έρθει να στα πάρει πάλι.

Μην το προεκτείνω και στο Κυπριακό. Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να μην καταντήσω σαν το ανέκδοτο με τον Κύπριο τελειόφοιτο της κτηνιατρικής. Το ξέρετε; Εν συντομία: Ήταν ένας Άγγλος, ένας Γερμανός και ένας Κύπριος. Η πτυχιακή που τους δόθηκε από το Πανεπιστήμιο είχε θέμα τον ελέφαντα. Ο Άγγλος έγραψε για τον κίνδυνο εξαφάνισης του ελέφαντα από την ανθρώπινη παρέμβαση, ο Γερμανός για την αναπαραγωγική διαδικασία του ελέφαντα σε σχέση με την ρύπανση της ατμόσφαιρας και ο Κύπριος για την επιβίωση του ελέφαντα σε σχέση με το Κυπριακό πρόβλημα.

Αλλά επειδή τα ανέκδοτα έχουν πάντα μια δόση αλήθειας… συνεχίζω τη σκέψη μου και εν συντομία αναφέρω ότι στο Κυπριακό, ο υπνωτισμός που συνοδεύει τη λήθη μας αγγίζει όλους… χωρίς περαιτέρω ανάλυση.

Ωραία είναι πάντως που ξεχνάμε. Είναι κι αυτός ένας τρόπος διαχείρισης των προβλημάτων. Για να συνεχίζουμε απρόσκοπτα τη βολική μας ζωή.