Yolun sonuna gelindi galiba..
Maliye bakanı, TC’den yardım alamazsak “iflas ederiz” demiş..
Yetkili ağızdan çıkan bu itiraf, battığımızın ilanı olsa gerek..

Kurtulma olasılığı var mı? Sanmıyorum..Bu saatten sonra yapılacabilecek şey yeniden kurmaktır. Gerçi batıranlar nasıl kotaracak sorusu var!
1974’ten günümüze idarecilik yapanların dışında bir ekip gerekiyor kurtarmak için..

Batmanın en büyük nedeni kamu şişkinliği ve maliyesi..Oluk gibi akan paralar ve sosyal haklar, kamu hizmetinin iyi, verimli ve kaliteli olmasını sağayamamış.
Memurlar, sendikalar, personel, bina, araç gereç eksikliğinden şikayet ediyor. En büyük hastahanemiz “teslim” bayrağını çekmiş. Doktorlar maaşlarının düşüklüğünden, maaşlarına yakın over time parası alsalar bile çok yorulduklarını, hastahanenin ve techizatın eskiliğinden dolayı hizmet veremediklerinden yakınıyor.

Hekimlerimiz birer birer istifa ediyor. Emeklilik yaşı gelenler hiç beklemiyor.
Her genç veya yeni mezun hekimin, girmek için can attığı hastahaneler ilk kez onlar tarafından terkediliyor.
Sağlık bakanımız ise “Kamu, özel hekim ayrılığı yoktur, hekim hekimdir” diyor..Ne demek bu? Kamuda, kendi kliniğinde, özel hastahanelerde çalışanların statüsü değişik değil midir?

Bu garip açıklamanın nedeni, Anayasa mahkemesi tarafından hekimlerin 2.iş yapmalarının yasal olmadığı kararı karşısında önlem almayıp,  yasal işlem başlatamayan bakanlığın, yeni bir “kamu-özel hekim ” tanımı ile yasalardan kaçışını izah etme gerekliliği hissetmesi olabilir.
Ne niyetle olursa olsun, dünyada kamu-özel eşitliğinin örneği yok..

Mali ve idari yönden iflas etmiş kurumların ceremesini yurttaş ödüyor.
Posta dairesi de işlevini yitirmiş. Personel ve bina eksikliğinden mektuplar dağıtılamıyormuş. Artık güvercinler aracılığıyla haberleşeceğiz!
Paket postahanesi felç olmuş durumda...Binlerce üniversite öğrencisine giyimden, yiyeceğe, ayakkabıdan her ihtiyaç maddesine kadar gelen paketler bu postahanelerde dağ gibi yığılıyor..

Yeni bir sitem yeni bir idare gerek ama şu bilinmelidir ki, bizim altyapımız bu nüfusu kaldırmaz. Kaynaklarımız, ürettiklerimiz bu devasa nüfus tarafından emiliyor, tüketiliyor.
Bir ülkede, yaşayanların sayısı bilinmedikçe, kaynaklar, üretim, hizmetler planlanmadıkça derin bir kuyuya düşmek beklenen bir sonuçtu ve gerçekleşiyor.