Play-out kazanının dışında kalmayı garantilemek amacındaki iki takımın da sahaya 1 puan almak amacıyla çıktıkları saha dizilişlerinden belliydi. İki takımda da savunma tedbirleri üst düzeydeydi ve forvet oyuncuları adam adama marke ediliyordu. Risk almak istemedikleri için savunma ve orta alanı kalabalık tutan iki ekibin karşılaşması tam bir orta alan mücadelesi şeklinde geçti.

Tipik bir beraberlik takımı olan ev sahibi Y.Boğaziçi, orta alanı kalabalık tutup rakibi kalesinden uzak tutmak istiyordu. İleride tek adam olarak bırakılan Mehmet Çil’e kanatlardan Allen Assogba ile Mehmet Barkınay ve orta alandan Türker Abdullahoğlu desteğinde kontra atağa çıkmak ve gol aramak da planın ikinci safhasıydı.

Ancak konuk ekip Cihangir sahaya daha iyi yayılıp hızlı toplarla savunmadan çıkınca Y.Boğaziçi kendi sahasında oyunu kabul etmek zorunda kaldı. Rakibine oranla yaratıcı oyuncuları daha fazla olan Cihangir’de özellikle ilk yarı iki topu direkten dönen Mete Sağır oldukça şanssız bir günündeydi.

Ayağa hakim bir orta alan oyuncusu olan Ertan Bulut’u son adam olarak görevlendiren Mehmet Ali Özgürgün, geriden oyun kurarak ve dengeli toplarla çıkmak istiyordu. Ancak üzerine gelmeyecek ve beraberliğe oynayacak bir rakip karşısında Ertan Bulut’u orta alanda oyunu organize etmesi ve ofansa katkı vermesi için kullanmak bana göre daha doğru bir strateji olabilirdi. Ancak oyun içinde bile taktiksel değişiklik yapmayan Özgürgün’ün beraberlik dışında bir amacı yoktu.

Sahada etliye sütlüye dokunmadan bir futbol oynayan ve deyim yerindeyse gol atmaktan çekinen iki takımın mücadelesinin başladığı gibi gitmesinden daha normal bir şey yoktu. Sahanın yıldızı olarak iki topu direkten dönen bir oyuncuyu seçmek zorunda kalmamız bile sahada sergilenen futbolla ilgili herkese bir ipucu verebilir.

Temposuz maçı rahat bir şekilde yöneten orta hakem Serkan Şimşek, pozisyonlara yakındı ve yardımcıları iyi uyumluydu. Sert bir mücadele olmaması nedeniyle kartına pek fazla başvurmadı ve zorlanmadan maçı tamamladı.

Amaçlarına ulaşan iki takım da sahayı mutlu terk ederken, deyim yerimdeyse doksan dakika sonunda Ne şiş yandı Ne de kebap… Herkes mutlu ve herkes rahattı…