Kıbrıs’tan yurt dışına okumak için gidip tatillerde geri dönen her öğrencinin, genç insanın duyduğu sorudur aslında bu ne zaman dönüyorsunuz sorusu. Genelde cevabı olmayan, düşüncesinin umutsuzluğa sürüklediği bir soru. Ailelerimiz yurt dışında güzel bir eğitim alıp ülkemize geri dönelim, potansiyelimize ulaşalım ve Kıbrıs’a katkıda bulunalım diye yollamadı mı bizi buralara? Yoksa geleceğimizi daha stabil, hayat kalitesi yüksek olan ve emeğe saygı gösterilen bir ülkede kurma şansımız olsun diye mi gönderdiler bizi? Belki de her ikisi birden.

Acı gerçek şu ki, ilk gittiğimizde “Mutlaka dönmelisiniz, öğrendiklerinizi buraya getirin ve ülkemize sahip çıkın.” diyenler bile bize artık kesinlikle dönmeyin diyor. “Burası artık bildiğiniz Kıbrıs değil, beklediğinizi bulamazsınız.” diyorlar. Hiç yurt dışında okumayanlar da aynı fikirde, yurt dışında okuyup dönenler de. “Biz dönmeyi aslında istiyoruz.” dediğimiz kişiler bize dönmememiz için bolca neden sayıyor, kendi hayal kırıklıklarından bahsediyorlar, dert yanıyorlar.

Peki ya erkeklere uygulanan zorunlu askerlik? Bedelli askerlik kazanmanın tek yolunun ya doktora yapmak ya da 20’li yaşların sonuna kadar yurt dışında yaşama zorunluluğu olması? Bir ülke kendi gençlerine sahip çıkmak, onları ülkeye geri kazandırmak istemez mi? Yıllardır askerlik yapmaktan kaçmak için bin bir takla atan genç varken bu yasaların değişmesine karşı çıkmanın hedefi nedir? “Çok dönmek isterseniz gelin, askerliğinizi yapın aradan çıksın.” diyebilen umursuz bir mentalite ile boğuşuyoruz. Biz bu neslin geleceği değil miyiz? Biz niye çok istiyoruz dönmeyi; dönmemizi asıl sizin çok istemeniz gerekmez mi? Para, iş, mutluluk, refah derken bir de bu yük ekleniyor düşünecek, dert edinecek.

Ve sonunda da biz; ülkesini, ailesini çok seven, aslında belki de doğru şartlar altında ülkesinden gitmeyi hiç istemeyen, iyi güzel yurt dışında bir hayat kurup özlemeye alışmış olan biz. E peki o zaman gerçekten “ne zaman dönüyoruz”? İnanın ki dönmeyi çok istiyoruz, çoğumuzun fikri, isteği halen her şeye rağmen böyle. Biz istiyoruz istemesine de, peki siz istiyor musunuz?