Toplumsal gelişim ya da dinamik giderek kaybediyor önemini...
“Sosyal devlet” silikleşirken, en yaşamsal alanlar, “özel tekel”in insafına bırakılıyor, onca itiraza rağmen...
Ne kalıyor elimizde, ‘kendimizi yönetmek’ için ?!

***

“Bütçe” dedikleri “devletin kasası”na yönelik “denk” hesaplar, “insan”ı dışında bırakıyor matematiğin...
Çarpan... Bölen... Çıkartan...
Toplayan matematikte...
‘İnsan’ etmiyor sonuç...
Ve irademiz çarpıyor duvarlara, ‘vesayet’ bölüyor hepimizi...
Bu ülkenin varlığı, bu toplumun iradesi, tümden biri “emir alan-emri uygulayan” ilişkisini dönüşüyor...

***

Ercan, tek havaalanı...
Bir ‘patron’a teslim edildi...
Yeni yeni gelir kaynakları yaratıldı, ‘patron’u sevindirmek için...
Devletin tepesine kurulanlar ‘zeka’larına ve ‘çap’larına güvenmeyince,  bu en ‘stratejik’ noktayı ‘biz yönetemeyiz’ kararını verdi (!)
‘Gel’, dediler, ‘beton ustası’na...
Önce bize ‘kocaman bir çek’ yaz...
Sonra, tek çivi çakmasan da olur..
- “Biz sana geri ödeyeceğiz misliyle!”
Uçak yanaşma parası !..
Bavulu cihazdan geçirme parası !..
Lambaya püf de parası !..
Ne de olsa, “bilet” marifetiyle yurttaşın sırtından ödenecek bu bedel...

***

Yetmedi, yine de...
Limanlarda, her bir yolcudan alınan sembolik gelirlerle ‘yurttaş’a hizmet gidiyordu ya...
Tam da ‘kendi kendimize yetebilme’ çabası, bu işte...
Yeni çocuk parkları...
Su kuyuları...
Yürüyüş yolları...
Spor alanları...
Düğün salonları...
Yol, kaldırım, çiçek oluyordu tümü...
“Gerek yok” dediler...
“Patron”a var para, “belediyeler”e gelince yok...
“Yurttaşın kendine hizmet için katkısına ihtiyaç yok” dediler...

***

Söylemiştik zaten...
Bu “matematik”te ne Kıbrıslı Türkler var, ne de iradeleri...
Emir almak ve uygulamakla yükümlü “zavallıcıklar”, makam araçlarının ya da takım elbiseli yalakalığın “sınırsız” olduğunu düşünüyor herhalde...
Nereye kadar...
Eğer sizin toplumunuz eriyorsa ve insanınızın iradesi...
Siz kimsiniz sahi!
Ve ne kadar ‘varsınız’ acaba?