10 yaşında bir çocuğunuz var...
11 yaşında...
12 yaşında...
Daha ‘tüy’ yok vücudunda...
Çocuk!..
“Sigara” uzatıyorsunuz içmesi için...
Dehşet bir duygu...
Midesi bulanıyor insanın.

***

Diyelim ki çocuklardan biri ‘hayal’ kuruyor, diğeri ‘yalan’ söylüyor, üçüncüsü ‘uyduruyor...’
400’e yakın çocuk söylüyor bunu...
“Alkol” ve “sigara” ile tanışmasında anne, baba ya da kardeşini işaret ediyor.

***

Bir kaşık “su” için kopan fırtınaların ne önemi var, söyleyiniz lütfen...
İlkokullarımızda okuyan çocuklar
o yaşta uyuşturucu ile tanışıyorsa, 10’lu yaşlarda, şiddet görüyorsa, kahvaltı nedir bilemeden güne başlıyorsa...
Ve her sene artıyorsa bunların sayısı..
Bu çocuklar büyüdüğü zaman oluk oluk akan su ile yıkansalar ne olacak, içseler ne...

***

Hepimiz de biliyoruz ki devlet okuluna giden bu kesim, önemli oranda ekonomik ve sosyal olarak geride kalmış ailelerin çocukları...
Yine biliyoruz ki, çoğu, Türkiye’den adaya gelmiş ailelerin çocukları...
Elbette doğdukları yer değil önemli olan...
Ya da nereden geldikleri...
O anlamda söylemiyorum, kesinlikle...
Ama bir ‘realite’ var ....
Bunu hepimiz biliyoruz.
Çünkü bu insanlar horlanmış, ihmal edilmiş, dışlanmış, unutulmuş...

***

En başta da Kıbrıs’a hesapsızca ve plansızca ‘nüfus’ taşıyanlar görmeli bu durumu...
Çünkü bu ‘nüfus’ bedel ödüyor.
Türkiye Cumhuriyeti’nin en öncül görevi, adada oluşan ve sorumluluk taşıdığı bu sınıfsal uçuruma eğilmektir.
Suyu kim yönetecekmiş ?!
En nihayetinde kendimizi bildik bileli, birileri yönetiyor ve çeşmelerimizden su akıyor...
Bu coğrafyada elde tüfek mevziye koşullan günlerde de, bankaların battığı ve ekonomik krizin tavan yaptığı zamanlarda da su yönetildi.
Yine yönetilir, dert değil...
Asıl can yakıcı sorun, 10, 11, 12 yaşındaki çocukların dramıdır...
Geleceğidir...
İş ‘nüfus’u taşımakla bitmiyor...
Yazık bu çocuklara... Çocuklarımıza...
Yurdumuza...