"Bize susmayı değil, konuşmayı öğretin" diyordu çocuklar.
Kendilerine "bayram" diye sunulan günde, içi boş sloganların tutsaklığından kurtararak töreni, büyüklerine ders veriyorlardı adeta.

***

Timsahın sırtında nehri geçen akrebi bilirsiniz.
Hani iğnesini batırır, zehrini döker.
"Ne yaptın" der timsah, "şimdi ikimiz birden suyun dibini boylayacağız..."
"Elimde değil" der akrep, "doğamda var..."

***

Fikir, ifade, düşünce özgürlüğü en kıymetlimizdir.
Ulusal hükümetlerin illa ki "doğasında” var, farklı sesleri kesecekler.
Çocukların, o tertemiz, o saf, o şirin ufaklıkların konuşmalarını "sansürletmek" de neyin nesi?

***

Ne kadar manidar üstelik Başbakan, 23 Nisan Çocuk Bayramı mesajında, “Öncelik genç nesiller” diye mesaj vermişti.
Bilgi toplumunda söz etmişti, özellikle…
Mesele “laf” değil, hayatın pratiği…
Siz bilgi toplumundan söz ederken, “sembolik” de olsa koltuğunuzu devrettiğiniz çocukların sözlerinden korkuyorsunuz!
Bayrak Televizyonu’nu arıyor birileri, Türk Ajansı Kıbrıs’ı arıyor, “yayınlamayınız” diyor…
Bilgi çağı böyle ilerlemiyor.

***

“Türkiye bizi ezer diyorlar ama doğru değil” diyor çocuk…
Ama ekliyor, “Böyle düşünenlerin de haklı gerekçeleri olduğunu görür ve hak veririm bazen…”
“Bu ülkede daha çok üretim yapılması lazım” diyor çocuk…
“Hazırcı olmamamız lazım kendimiz de bir şeyleri üretmemiz lazım”.

***

Ne kadar da güldüm doğrusu…
Çocuk, soruyor Başbakan’a, “Niye kendi kitaplarımızı hazırlamıyoruz” diye.
- “Bildiğim kadarı ile kitaplar burada basılıyor” diyor Başbakan.
Çocuk “içeriğin” farkında….
Başbakan halen “baskı”da!..

***

"Bizim kendi ayaklarımız üzerinde durmamız lazım, hep başkasından yardım istemek olmaz” diyor, ışıl ışıl gözleriyle…
O koltukta hep o çocuk kalsa ya!
Hep…
Orada…
Işıl ışıl…