Kadınlar, siyahlı morlu kıyafetleri ile dans ederken Mağusa’nın, Lefkoşa’nın meydanında...

Ve dört bir yanında dünyanın...

Şiddete karşı...

Bir kadın, sadece “evlilik teklifini reddettiği” için öldürülüyordu...

Bir hikaye değil şimdi anlatacağım...

Tümü gerçek...

Hem de çok yakın, bize...

Bu nedenle de, “Bu kadınlara da ne oldu canım, niye bağırıyorlar orta yerde” diyenler, bir okuyunuz lütfen...

***

Serpil, daha doğar doğmaz “evlatlık” verilmişti...

Çünkü babasının, “ablasına” sözü vardı, “İlk çocuğum senin olacak” diyerek...

Öyle de oldu....

Doğumuyla birlikte, ‘evlatlık’ olarak yeni ‘annesi’nin kollarındaydı...

Büyüdü...

Çok erken yaşta ‘evlendirildi...’

Söz söylemeye pek hakkı olmadı yine...

Ama döndü, dolaştı, baba evinde aldı soluğu...

‘Şiddet’in en fazla hayatımıza girdiği, en fazla tekrarlandığı, en tanıdık cümleydi sebebi:

“Şiddetli geçimsizlik...”

Evet, boşanmıştı...

***

Serpil, bu boşanmanın ardından, bu kez kapı komşusu Mehmet’ten evlilik teklifi aldı...

Serpil’in babası, “Bu çocuk uyuşturucu bağımlısı. Daha 4 ay önce babasını dövdü... Sana ne yapar... Evlenmeni istemiyorum” demişti.

Serpil de, reddetti, evlilik teklifini...

Ancak, “evlilik teklifini reddetmenin” karşılığı, ölüm tehdidiydi...

***

Ölüm tehditleri çok ciddiye alınmadı.

Çünkü, ‘kapı komşusu erkek’ yurt dışına kaçmıştı, çalışmak için...

Oysa...

Tam da, meydanlarda ‘şiddete karşı çığlıkların’ yükseldiği gün, geri döndü, Reyhanlı’ya...

Ve dört bıçak darbesiyle öldürdü, Serpil’i...

“Evlilik teklifini reddetmenin” bedelini ödetti, kendince...

Öldürdü...

Suçunu kabul etti.

Teslim oldu...

***

Yurt dışına, çalışmaya, Kıbrıs’ın kuzeyine gelmişti, Mehmet...

O gün, Kıbrıs’tan döndü...