Türkiye'deki ‘darbe girişimi’ bazı konuları yeniden ele almamıza-tartışmamıza zemin yaratıyor.
Bunlardan en önemlisi sivilleşme.
Kıbrıs'ın kuzeyinde çok ciddi bir sorun bu.
Elbette sadece bizden kaynaklanmıyor, deniz ötesinden yansımaları birinci etken.
Hayatın her alanına dokunan, her bir yurttaşı ilgilendiren bir konu.
Örneğin hala ateşkes koşullarının yaşandığı adada askeri sistemin dayattığı pek de kimselerde olmayan bir durum hala yürürlükte: Seferberlik
Senede bir ya da bazı şahıslara 2 gün sivil hayattan koparan yeniden “asker” olma güdüsünü dürtükleyen anlamsız bir uygulama.
Peki ya törenlere ne demeli?
Askeri unsurların güç gösterisi yaptığı törenler bunlar…
Gereksiz, kışkırtıcı, soğuk savaş döneminin artığı suni güç gösterisi ve tahrikten başka ne işe yarar ki böylesi “kutlamalar” ?
Zaten kimse de gitmiyor ki izlemeye!
Subay aileleri ve birkaç örgütçük dışında hiç kimsenin ilgi göstermediği bu törenlere harcanan para ile neler yapılır kim bilir?
15 Temmuz Darbe Girişimi sonrası 20 Temmuz törenlerinde “sadeleştirmeye” gidilmişti, hatta kararın bundan sonraki törenler için de geçerli olduğu iddia ediliyordu.
Ben inanmıyordum, kimse kusura bakmasın.
Birkaç ay sonra Türkiye’de taşlar yerinde oturunca bizde de askeri hayat yeniden kaldığı yerden devam edecek diye düşünüyordum. Öyle de oldu… Hatta daha da şaşalı hale geldi… Zaten  gerçek orada duruyor ve şekil değiştirmek işe yaramıyor ne yazık.
Elbette tek dertlerimiz bunlar değil sivilleşme adına.
Hala kendi askeri yapılarımızı kendimiz yönetemiyoruz.
Polis, itfaiye keza öyle…
Askeri alanlar yargı denetimini kapsamıyor.
Ülkede patlayan bombalar, faili meçhuller vesaire.
Militarist yapı her yanımızda…
Türkiye’de gündeme gelen bir başka tartışma da “idam” cezası…
Sosyal medyada bu konuyu yorumlayanları takip ediyorum, sanki bizde idam yokmuş gibi!..
TC'deki 80 darbesinin rüzgarıyla 1985 yılında Kuzey Kıbrıs'ta yürürlüğe konulan anayasanın geçici 13. Maddesi idamı içeriyor.
Ancak ilgili madde yürürlükteki yasalarla “var olan” ölüm cezalarını kaldırdı ve ölüm cezalarını, ömür boyu hapse dönüştürdü.
Anayasa bunu yaparken, 15. maddesi, 3 suçla ilgili olarak yasa ile idam cezası konabileceğini de hükme bağladı.
Peki nedir bu suçlar?

-Savaş halinde vatana ihanet suçu
- Devletler arası hukuka göre korsanlık ve tedhiş suçu.
-Ömür boyu hapis cezası gerektiren bir suçtan dolayı mahkum edildikten sonra tekrardan işlenen ayni cinsten suç.

Meclis, bu üç “suç” dışında ölüm cezası koyamaz!
Peki meclis, ceza kanununa, ölüm cezası koydu mu?
Evet, Meclis, 1989 yılında ceza kanununda değişiklik yaparak, “tasarlayarak adam öldürme” suçundan mahkum olduktan sonra tekrardan tasarlayarak adam öldüren bir suçlu için idam cezası koydu. Bunun dışında ceza kanununda idam cezası yok.
Kısacası Kıbrıs’ın kuzeyinde olağanüstü bir olaylar yaşanması durumunda hem idam cezasının uygulanabileceği yasal düzenleme var, hem de böylesi bir ortamı doğurabilecek bir statik yapı…

Hani bazı iç gerginliklerin adaya taşması durumundan bahsediliyor ya, işte böylesi günlerde gösterecek rejim gerçek yüzünü…

Barbaros Şansal’ın yasadışı olarak yaka paça yurt dışına çıkarılması ve 22 Ocak olayları da bu duruma küçük birer örnektir, küçük birere işarettir.
Her ne açından bakarsanız bakın, yaşadığımız topraklarda daha fazla sivilleşme, daha fazla demokrasi ve daha fazla özgürlük için yapacak çok işimiz var.
Zira yaşadığımız 'yarı devlet' yapısı hem militarist yapının ürünüdür, hem de yarım kalmış kurumsallaşmanın da beşiğidir.
Gerisi laf-ı işgüzardır.