Her koşulda “özgürlüktür” sorumun yanıtı!
Nokta.

***

Özgürlüğün sınırı da özgürlüktür çünkü.
Korumak...
Yine özgürlüğü...

***

Havaalanından “elini kolunu sallayarak” uçağa binmek değildir özgürlük!
Elbette “kontrol” vardır girişte...
İşte bu “güvenliktir.”
Güven verir!
Uçağa “muhbir” sokarsanız, farklıdır sonuç.

***

“Özgürlük” en şaşmaz kavramıdır hayatın.
Nefestir.
Ama “mutlak özgürlük” var mı?
“Evet” diyen, yalancıdır.

***

“Özgürlük, farklı düşünenlerin özgürlüğüdür" der Rosa Luxemburg.
Oysa daha doğumla sınırlanır!
Size bir ‘din’ dayatırlar, ‘isminizi’ seçerler, bir ‘bayrak’ çizer elinize verirler, büyüdükçe sınırlar daralır daha da...
Toplumsal kalıplar, aile öğretileri, korkular...
Özgürlüğünüz yaşadığınız coğrafyanın koşullarına ve içinizde çoğalttığınız izlere teslim olmuştur artık.

***

Özgürlükler sınırsız değil, doğru.
Ama özgürlüğün sınırı özgürlüklerdir, yine!
İnsan haklarıdır.
Hukuk devletinin şaşmaz ilkeleridir.

***

“Özgürlükler” en fazla da istismarcılardan çekmiştir!
Fırsatçılar, nice özgürlüğün ağzına yanmıştır ne yazık.

***

Yasalar yani hayatı düzenleyen kurallar belirlenirken, en önemlisi de “niyet” sanırım.
Bu yasaları kullanacakların niyeti!.
O nedenle de “en kötü iktidarlar” düşlenerek yapılmalıdır her yasa…
Evet, iyisi değil en kötüsü bence.

***

Şimdi “terör” var ya dünyanın dört bir yanında, tam bir fırsatçılıkla sürüldü “polis yasa tasarıları” ortaya!

***

Özgürlükleri “kısıtlamak” ya da bunu “masumlaştırmak” için iki sihirli sözcük vardır.
Biri, “güvenlik”… Öteki, “kamu yararı…”
İkisi de lastik gibi!.. Çek çekebildiğin yere (!)

***

Ne ilginç değil mi?
Birkaç sene önce “basın özgürlüğü”ne soslayarak “gizli dinlemeler”e yayın hakkı isteyenler, şimdi polise öfkeli.
“Kamu yararı” diyordu biri öteki “güvenlik.”

***

İster polis olsun, ister basın...
İster siyaset, ister hükümet...
Şair “O gün ölmek yasak” dese de “özgürlüğün geldiği gün için...”
Özgürlüğün sınırı özgürlükler olmalı, sadece...