Neriman CAHİT

Dizeler tutuşuyor, uykumun bin parçaya bölünüş gecelerinde. Bir kent dolusu, bir dünya dolusu yalnızlıklardan kopan dizeler.
Nereye akacağını şaşırmış ‘bir ırmak’ taşıyorum içimde… Yerini bulamamış sevgiler, özlemler… Sonsuza kadar içimde bir düzen kurulmayacak sanki.
Okumak, yazmak… Sabahtan – akşama kadar kendimi işime vermek yetmiyor. Sığınak sığınak yağıyorum evime ve işime… Müthiş bir yorgunluk bastırmış olarak…
Sanki içteki yerini bulamamış bir ırmak boğazıma düğümleniyor… Ve, o güne dair kalıntılar usul usul yerlerine – yüzüme – yerleşiyorlar…

***
Yalnızca acının ustaları okuyabilir yüzümdeki zamanın ve acının silemediği sözcükleri.
Çizgiler ki artık… Ne acıyla ne de sevinçle silinir…
Durmadan tırmanılan uçurumların son noktasından…
Hep itilmek kör boşluğa ve yeniden tırmanmak kim bilir kaçıncı konuğum dünyada…
Sınırsız evrenin bir konuğuyum… Bana ait değil, benim olan ne varsa…
Şu kısa konuklukta çekip gideceğim ben de sonunda…

***
İlk insanla başlıyor bileğimdeki zincirin özgürlüğe tutkusu. Acının ve sevdaların tarihi kazılı yüreğimde… Bunu ancak ‘Sen’ anlayabilirsin…
Yoksulum yıldızlar kadar…
Gökyüzü kadar çıplak
Ve bir çöl… ki kurak…

Kanlara basarak geçti kaç çapul ordusu acının toprağı, doğanın üvey çocuğu…
Dilimin bin yıllardır süren suskusu…

***
Bana ait değil, benim olan ne varsa
Şu kısa konuklukta
Çekip gideceğim ben de sonunda
Sarar beni uğruna baş konan toprak
Bir gün alır koklar bir başka insan beni
Açarım sevdalı bir gül olarak…

Bir deniz feneriyim, fırtınalı bir kıyıda
Sevinçlerin eğreti durduğu sahibi keder
Hey serüvenci…
Sevdaların okkayla satıldığı bu çağda kavgalarda…
Tepeden tırnağa yaralı bir yürek
Kaç para eder…

***
İnsan sevdiği kadar insandır
Yaşam, ancak sevdalarla savunulur bilirim
Ama günümüzde sevmek…
Yargılanmadan infaz edilen bir suçtur…

Bu yüzden ıssız bir sahilde
Bir ‘Deniz Feneri’ olmak düştü payıma…

Bu çağda yüreğini satarken onca insan
Sen, bir ‘Deniz Feneri’ gibi bir başına
Dünyanın tüm karanlıklarına inat YAN…
Eğil umutlar üstüne hiç düşünmeden
Çünkü…
Ölümlerde bile ölmüyor umutlar…