Bir seçim sonrasında daha partilerde iç çekişmeler ayyuka çıktı.
En fazla UBP içindeki sıkıntılar medyaya yansıyor bugünlerde ama ‘rahat’ parti yok. Her partide ‘kabahatli’ aranıyor. Hatta kimileri ‘çürük elma’ arıyor. Yani ‘hain’…
Disiplin soruşturmaları açanlar var. Hatta CTP seçime beş kala birkaç ismi partiden ihraç etmişti.
UBP’de bazı örgüt başkanlarının istifa ettiği söyleniyor. UBP de ‘disiplin’ mekanizmasını devreye sokacak gibi görünüyor. Ama asıl kavga Ekim’deki kurultayda yaşanacak.
Hüseyin Özgürgün’e karşı şimdiden en az 3-4 aday piyasaya çıktı bile… Seçimde bazı bölgelerdeki kayıpların ve başarısız sonuçların ‘Özgürgün’ü götürme’ hesaplarından kaynaklandığı söyleniyor.
Bazı UBP’li ya da sağ kökenli bağımsız belediye başkanları ise 2015 Cumhurbaşkanlığı seçiminde Akıncı’ya destek verdikleri için bizzat Derviş Eroğlu tarafından kesilmiş!
Lefkoşa’yı kazanan TDP’de yağ ve su gibi ayrışan gruplar olduğu biliniyor. Cemal Özyiğit’i istemeyenler de var, Harmancı’ya tepkisi olanlar da var. Hatta Eğitim Bakanlığı içinde Bakan-Müsteşar çekişmesi –ya da uyumsuzluğu- da var.
Ocak’ta ilk kez genel, şimdi de yerel seçime giren HP ve YDP’de pek ses seda yok ama herhalde seçimlerle ilgili bir muhasebe oralarda da yapılıyordur.
Elbette değerlendirme yapılacak. Hatalar, yanlışlar, eksikler gözden geçirilecek. Her işin sonucundan dersler çıkarmak gerekir. Bunlar normal.

*  *  *

Lakin normal gitmeyen bir şeyler var.
Siyasette ‘kişiler’ dışında bir konu kalmadı.
Kimin ‘ne dediği’, ‘ne önerdiği’ tartışılmıyor.
Sadece ‘şu’ ya da ‘bu’ isim tartışılıyor.
‘Partiye Başkan Ali mi olsun Veli mi?’
Soru bu.
Ali’nin ‘vizyonu’ nedir, Veli kendisine ne gibi bir ‘misyon’ biçiyor, bunları soran yok.
Sanki manavdan karpuz seçiyoruz!
‘Bak bu güzel görünüyor, kan gibi çıkacak...’
‘Yok, şuradaki daha güzele benzer…’
Evde kesince ‘kabak gibi’ çıkma olasılığı var tabii!..

*  *  *

Siyaset neden bu kadar basite indirgendi?
Parti içindeki ‘küçük hesaplar’ nasıl oldu da herkesin kabullendiği bir davranış biçimine dönüştü?
‘Adamcılık’ niçin ‘ideoloji’nin, ‘ilkeler’in, ‘strateji’nin, ‘vizyon’ ve ‘misyon’un önüne geçti?
Neden artık ‘büyük hesaplar’ yapılmıyor da hep ‘küçük’lerle yetiniyor siyasete yön verenler?
Bu sorular önemli.
Herkes bunlara kafa yormalı.
Çünkü siyasette ‘amaçlar’ ile ‘araçlar’ birbirinin yerine geçti.
‘Koltuk’, ‘makam’, ‘unvan’, ’seçilmek’ tek başına bir ‘hedef’ haline geldi.
Adına ister ‘ego tatmini’, ister ‘maddi çıkar’ deyin, sonuç değişmiyor.
Siyaset ‘hobi’ amaçlı yapılabilir. Ancak ‘ilkesiz’ yapılamaz. Yapılmamalı.
Yapılırsa eğer şimdiki gibi ‘küçük hesaplar’a meraklıların elinde oyuncağa dönüşür.
Oysa memleketin ve toplumun ‘büyük hesaplar’a ihtiyacı var!