‘Partizanlığa Hayır…’
Pankart anlamlı.
Ama ‘işten çıkarılırken’ açılmış…
Peki ya ‘istihdam’ edilirken?
Sınavsız, çağrısız, münhalsız, üstelik tam da ‘kurultay’ zamanı…
O zaman sakıncası yok mu?

***

Bu ‘bencillik’ yediden yetmişe kuşatmış ülkeyi...
‘Kendine’ avantaj varsa ‘normalleştiren’...
Ama ne zaman ki ‘canı yanınca’ bağıran bir ‘topluluk’ olduk…
Çok da fark etmiyor aslında, partisi, görüşü, eğitimi…

***

Her yeni ‘hükümet’ döneminde ‘üst kademede’ kendine yer arayan ‘bürokrat’ adaylarından…
- “Şimdi bizim devrimiz, bu işi çözmeliyiz” diyen açıkgözlere…
“Bizim suçumuz ne” diyerek, ayrıcalığı içselleştiren adalet defolu vücutlara …
“Öteki”ni örnekleyerek ‘iki yanlıştan bir doğru’ üreten matematik dehalarına kadar…
Her ne ekiyorsak…
Günün sonunda onu biçtiğimizin farkında değil miyiz acaba?

***

Ama doğrusu toplumun ‘adalet’ duygusunu kaybetmesi için de o kadar çok sebep vardı ki!..
“Kan döktük, savaştık, aldık, bizimdir” diyerek bağdan bahçeye evden otele mal, mülk sahibi olduk…
Bedel ödemeden…
Tek kuruşla satın almadan…
Ter dökmeden…
Sonra ‘para aktı’ oluk oluk!..
Peşin maaş dediler, bayıldık.
“Erken emeklilik” dediler, zil taktık, oynadık, 30’unda emekli olduk.
13’üncü maaş, dediler, ‘hak’lar hanesine yazdık…
Hiç sorgulamadığımız gibi değirmenin suyunu, üstelik ‘dipsiz kuyu’ sandık!..

***

“Biz”den başka herkes suçlu kolaycılığını da asınca boynumuza...
“Batsın bu dünya!..”
Bir başka suçlu bulunur nasılsa...

***

“Partizanlığa son” pankartını, tam da “partizanlık”la iş sahibi olanlar açıyorsa şimdi, varın siz anlayın vaziyeti...