Hasta Siempre!
Ne kadar etkileyici bir müziktir, değil mi?
“Sonsuza dek” anlamına gelir...
Ve “sonsuzluk”, mücadelenin ve bilincin, kuşaktan kuşağa aktarılmasıdır aslında...
Bu yolculuk “sloganlar” ya da “semboller”le sınırlı değildir asla...
İnanmaktır...
Dik durmaktır...
Evet, bedel ödemektir...
Ve, mücadele etmektir, “yorulmak” nedir bilmeden...

***

Büyük devrimci Che Guevara'nın anısına yazılmış, bestelenmiş bir ağıttır, Carlos Puebla tarafından...
Carlos marangozdur, şeker kamışı işçisidir, ayakkabıcıdır...
Evet, aşk ezgileri de yorumlar ama ‘devrim şarkıcısı’dır.
<<... Yolundayız hiç durmadan
Birleşmiş seni izliyoruz ...
Sonsuza kadar...>>

***

Venezüella devlet başkanı Chávez öldü...
Albaydı ama bir işçi ailenin çocuğuydu...
Radikaldi, düzene baş kaldırdı...
“Adil, barışçı, eşit ve özgür bir dünya” özlemleriyle yaşadı, çalıştı...
“Örgütlü bir halkı hiçbir kuvvet yenemez” dedi...
‘Sonsuza dek’ bir mücadele bıraktı geride...
Yaşamasını, yaşatmasını bilenlere...

***

Eğer bir mücadelede ‘işçi sınıfı’nın katılımı yoksa...
Ve ‘ezilenlerin’ sesi, soluğu, çığlığı...
Çok zordur başarı...
Ve ancak, düzene baş kaldıran radikaller değiştirebilir, yaşadığı çağı...
Yaşadığı düzene bir yandan isyan ederken, öte yandan onu besleyenler, uyumlaşanlar ve sürdürenler değil !..

***

Che Guevara bayrakları taşımak yetmez...
Chávez’e övgüler düzmek de...
İsyan ettiğiniz ‘düzen’e ne kadar başkaldırdığınızdır önemli olan...
Ve ne kadar çalıştığınız, değiştirmek için...

***

Carlos Puebla’nın belki “Hasta Siempre” kadar meşhur olmasa da bir şarkısı daha vardır: Procura venir en paz
‘Barış için çalış!’
Evet, söylemekle olmaz...