Çocukken masalları severdik...
Yıllar geçtikçe “büyüklere masallar” dinlemeye başladık bu kez..
Çok sıkıcı oldu.
Yine de hep umutla bekledik sonunu...
Bekliyoruz...

***

Rumca gazeteleri izleyen bir dostum sordu:
- “Emin misin?”
- “Yok” dedim!..

***

Politis’te bir söyleşim yayımlandı dün…
“Türkiye Kıbrıs’ta çözüme hazırlanıyor” başlığı ile vermişler, benim ağzımdan…
Şunu demiştim:
• Türkiye sonu belli olmayan bir iç savaş yaşıyor.
• Özgürlükler can çekişiyor.
• Uluslararası ilişkileri krizde.
• Tüm bu süreçler ekonomisini de olumsuz etkiliyor.
• Bu nedenle yüzünü yeniden Avrupa Birliği’ne dönmüş durumda.
• Avrupa Birliği üyeliği için Kıbrıs’ta bir başarı öyküsüne ihtiyacı var.
• Anadolu Ajansı üzerinden “Avrupa Birliği üyeliğinin anahtarı Kıbrıs’ta çözümden geçiyor” gibi mesajlar veriyor.
• AKEL Genel Sekreteri Andros Kiprianu’nun İstanbul ziyareti bu yaklaşımın bir sonucu.

***

Kıbrıs çözüm planında “doğal kaynaklar” federal yani merkezi devletin yetki alanında!
“Su yönetimi” oluşturucu devletlerde olmayacak, “Birleşik Kıbrıs”a bağlanacak.
Türkiye su yönetimini şimdiden kontrolde tutmak, ‘federal devlet’e kaptırmamak ve “devletlerarası bir anlaşma” ile garantiye almak istiyor!.
Bu dahi çözüme hazırlık değil mi?

***

Peki Büyükelçi’nin sözleri neyin nesi?
Kimileri “açık konuştu”, “kaygılarını dile getirdi” hatta “düşüncelerini paylaştı” diyor!..
Bal gibi propaganda yaptı işte!..
Yoksa ne zamandan beri Büyükelçilik kabulleri sayfalar dolusu haber olarak medyaya servis ediliyor?

***

Kıbrıs’a barış milliyetçilikle körelmiş bir bakışla gelmeyecek!
Eğer ortak acıları görmez; uğradığınız zulüm kadar çektirdiğiniz zulmü de anlamazsınız, kimseler de sizi anlamaz.
Kıbrıs’a senelerdir hep “sömürge” mantığı ile yaklaşanlar, ah bir de “özgürlük” penceresinden bakabilselerdi keşke!
‘İnsan’ı ayırmadan bakabilselerdi, Türk ya da Rum diye ayırt etmeden...

***

Çocukken masalları severdik...
Yıllar geçtikçe “büyüklere masallar” dinlemeye başladık bu kez...
İlla ki ‘nefret’ koktu, illa ki ayrılık...
Yine de umutla bekliyoruz sonunu...
Çocukken hep mutlu biterdi çünkü...