Saatlerimizi yeniden uyumlaştırıyoruz
 

Bakın, zaman nasıl da geçiyor. Beş ay geçtikten sonra gelecek pazar yeniden uyumlaşacağız. Ya da daha iyi söylemek gerekirse… Saatlerimizin göstergeleri bize yeniden aynı saati gösterecek. Yine aynı çizgide hareket edeceğiz, paralel hareket etmeyeceğiz. Yaz saati uygulaması yeniden başlıyor. Kıbrıs’ın Yunanca konuşulan yarısındaki saatler bir saat ileriye alınıyor ve Türkçe konuşan diğer yarısı ile uyumlaşıyor. Şimdi bana bu meselenin de durağanlık dâhilinde olduğunu söylemeyin!

Gördünüz mü? Sonuçta bu memlekette en olmadık, en komik şeylere bile alışılabiliyor. En çarpık şeyler bile kabul edilebiliyor, bunlarla yaşanabiliyor, bunlara alışılabiliyor ve bunlarla uyumlaşmanın yolu bulunabiliyor.

* * *
Yani şimdi Ekim’in sonundan bugüne kadar farklı saatlerle ne yaşadık? 9,251 kilometre karelik bir alanda iki farklı saat ile komik ötesi bu durumda ne oldu?

Hiçbir şey!

Hayat normal bir şekilde devam etti.

Son yıllarda olduğu gibi, bildiğimiz gibi devam etti.

Oradaki yarıda da, buradaki diğer yarıda da… Pek güzel! Hem ‘orada hem burada’ buluşmak isteyenlerse ajandalarına iki saat yazdılar. “9:00/10:00’da buluşacağız.” Bunun nesi zor ki...

* * *
Bu uzlaşmayı kolayca yapabilirdik. Ne tepki, ne müzakerelere müdahale ne de bir şey… Tamamen doğal bir şey gibi... 

- “Biz saatimizi Türkiye ile uyumlaştırıyoruz. ”

- “Canınız sağ olsun. Biz Kıbrıs Cumhuriyetiyiz.” 

Bu kadar…

Kararın alındığı Ekim ayından beridir, birçok kişi bana olaya farklı yaklaşmam gerektiğini söyledi. Kıbrıs Türk toplumunu iyi tanımadığımı söylediler. Burada saat değişirse ve Türkiye’de değişmezse ortaya çıkabilecek sorunları anlayamayacağımı söylediler. Olabilir…

Hakikat, semiyolojide takılma yönelimimin olmasıdır. Her iki taraftaki olumsuz mesajlar beni rahatız ediyor. Memleketimdeki farklı saat semiyolojisi beni rahatsız etti. Aynı şekilde Meclis’in Enosis plebisiti kararı da beni rahatsız etti. Tıpkı bunlar gibi, Beşparmaktaki bayrak hatırladığım günden itibaren beni rahatız ediyor. Aynen Grivas’ı anma etkinliklerinin beni rahatız ettiği gibi, 20 Temmuz’da yapılan geçitlerin verdiği rahatsızlık gibi…   

Liderlerin, bir masaya oturup memleketi yeniden birleştirecek ve barış perspektifi sağlayacak bir çözüm bulmaya çalıştıkları anda; bu perspektifi ileriye götürmek adına (tartışma dışında) hiçbir şey yapmamalarını, öte yandan barış perspektifine tam ters olan kararlar almalarını veya alınan kararlara müsamaha göstermelerini riyakârca buluyorum.  

Geçtiğimiz gün arkadaşım Yorgos ofise geldi ve beni bitirdi: “Yarı şaka yarı ciddi saat yeniden değişene kadar Kıbrıs sorununun çözümleneceğini söylüyorduk; hatırlıyor musun?”
Çok komik şaka be Yorgocuğum!
Yine güldük.  

Korkarım, çok korkarım ki semiyoloji konuşuyor. Konuşmakla kalmıyor, gerçekleri söylüyor. Yoksa başka türlü semiyoloji geliştirmiş olurduk şimdiye. Şimdiye bir taraftan diğer tarafa bölücü mesajlar göndermemenin bir yolunu bulmuş olurduk. Acaba bulabilir miyiz?   

Hade saatlerimiz buluşsunlar. Bu iyi bir belirti... Pek tabii biz seçmedik. Geldi ve bizi buldu. Hade bakalım, biz hiç buluşabilecek miyiz?

-------------
YENİDÜZEN için yazılan özgün Yunanca metinden çeviri: Çağdaş Polili
-------------

Συντονιζόμαστε πάλι…

Κοίτα να δεις πώς περνά ο καιρός. Μετά από πέντε μήνες, θα συντονιστούμε και πάλι. Ή καλύτερα… οι δείκτες των ρολογιών μας θα δείχνουν ξανά αν μη τι άλλο την ίδια ώρα. Θα κινούμαστε στην ίδια ευθεία και όχι παράλληλα, αφού από την άλλη βδομάδα ξεκινά η θερινή περίοδος και οι δείκτες των ρολογιών στη μισή Κύπρο, αυτήν που μιλά Ελληνικά, θα πάνε μπροστά κατά μία ώρα, για να συγχρονιστεί με την άλλη μισή, αυτήν που μιλά Τούρκικα. Μην μου πείτε… κάτι είναι κι αυτό μέσα στη στασιμότητα!

Είδατε; Τελικά και τα πιο ευτράπελα μπορεί κανείς να τα συνηθίσει σε αυτό τον τόπο. Και τα πιο παράλογα μπορεί να τα αποδεχτεί, να ζήσει με αυτά, να τα συνηθίσει, να βρίσκει τρόπους να συμβιβαστεί.

Και τι πάθαμε δηλαδή που είχαμε από τα τέλη του Οκτώβρη μέχρι σήμερα διαφορετική ώρα; Πέραν από το γελοίο του να είσαι σε μια έκταση τόπου 9,251 τετραγωνικών χιλιομέτρων με δύο διαφορετικές ώρες… τίποτα! Η ζωή συνεχίστηκε κανονικά. Όπως την ξέρουμε τις τελευταίες δεκαετίες. Οι μισοί από ‘κει και οι άλλοι μισοί από ‘δω. Μια χαρά! Και όσοι από ‘κει και από ‘δω ήθελαν να συναντηθούν, έβαζαν στην ατζέντα τους δύο ώρες. «Θα τα πούμε στις 9:00/10:00». Σιγά το δύσκολο…

Αυτό τον συμβιβασμό μπορέσαμε πολύ εύκολα να τον κάνουμε. Ούτε αντιδράσεις, ούτε εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις, ούτε τίποτα. Σαν κάτι απόλυτα φυσιολογικό.

• «Εμείς συντονιζόμαστε με την Τουρκία»
• «Να ‘στε καλά. Εμείς είμαστε η Κυπριακή Δημοκρατία».

Και τέλος…

Έπρεπε να το δω διαφορετικά μου είπαν πάρα πολλοί από τον Οκτώβριο που λήφθηκε η απόφαση. Δεν γνωρίζω καλά μου είπαν την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Δεν μπορώ να αντιληφθώ τα προβλήματα που θα προκαλούνταν αν άλλαζε η ώρα εδώ, αλλά όχι στην Τουρκία. Μπορεί…

Η αλήθεια είναι πως έχω μια τάση να στέκομαι στη σημειολογία. Με ενοχλούν τα αρνητικά μηνύματα και στη μια πλευρά και στην άλλη. Με ενόχλησε η σημειολογία της διαφορετικής ώρας στον τόπο μου, όπως με ενόχλησε η απόφαση της Βουλής για το ενωτικό δημοψήφισμα, όπως με ενοχλεί από τότε που θυμάμαι η σημαία στον Πενταδάκτυλο, όπως με ενοχλούν οι εκδηλώσεις μνήμης του Γρίβα, όπως με ενοχλούν οι παρελάσεις στις 20 Ιουλίου.

Το βρίσκω υποκριτικό να κάθονται οι ηγέτες σε ένα τραπέζι προσπαθώντας να βρουν λύση που να επανενώνει τον τόπο και να δίνει προοπτική ειρήνης, την ίδια στιγμή που όχι μόνο δεν κάνουν τίποτε που να ωθεί ουσιαστικά αυτή την προοπτική (πέραν του να συζητούν), αλλά λαμβάνουν από πάνω αποφάσεις ή ανέχονται αποφάσεις οι οποίες κάθε άλλο παρά δίνουν αυτό το μήνυμα.

Ήρθε και ο φίλος μου ο Γιώργος προχθές στο γραφείο και με αποτέλειωσε: «Θυμάσαι τι λέγαμε μεταξύ σοβαρού και αστείου τον Οκτώβριο; Ότι μέχρι να αλλάξει πάλι η ώρα, το Κυπριακό θα ‘χει λυθεί». Πολύ αστείο ρε Γιώργο μου! Γελάσαμε πάλι.

Πολύ φοβάμαι ότι η σημειολογία μιλά. Και λέει αλήθειες. Αλλιώς θα είχαμε αναπτύξει άλλου είδους σημειολογία. Θα ‘χαμε ήδη βρει τον τρόπο να μην στέλλουμε διχαστικά μηνύματα η μια πλευρά στην άλλη. Άραγε μπορούμε;

Άντε να συναντηθούν τα ρολόγια μας. Αυτό, είναι καλός οιωνός. Δεν το επιλέξαμε. Ήρθε και μας βρήκε. Άντε να δούμε και αν θα συναντηθούμε ποτέ…