Çok sevdiğim bir deyim vardır.
“Arabayı atın önüne koşmak...”
Olmaz !..

***

Saray’da kahvaltıya çağırdı hafta sonu bizleri, Sayın Akıncı...
Gittik, çok da sıcak karşıladı.
Bir grup gazeteci...
Şimdi isim vermeyim de genç meslektaşlardan birisi çıkışta, “Sayın Akıncı KKTC’ye iyi sahip çıkıyor” dedi...

***

Akıncı, masadaki ‘çözüm’ şansımızdır.
Bu görüşüm değişmedi.
Ancak son dönemde içine girdiği psikoloji sonrasında, Akıncı’nın özellikle de kendisini alkışlayanlara bakması gerekiyor.
Bu kesimler ‘Birleşik Kıbrıs’ı mı savunmuşlar öykülerinde, ayrı devleti mi?

***

“Çözümün bir bacağını KKTC mi görüyorsunuz” diye sordum, anlamak için.
- “KKTC buharlaşmayacak ya” dedi.
Kendi ekibinden arkadaşlar girdi araya!

***

Birleşik Kıbrıs'a yoğunlaşmalıyız oysa.
Kıbrıs'ın ortak geleceğini içselleştirmek yerine "devletçik" yarışına girmeden...
- O'nun Saray'ı varsa benim de var!
Bunun ispatı için ne bir talebimiz oldu, ne de sizin bir sözünüz...

***

Diyelim ki kabul ettirdik, adaya gelen herkesin yolu, bizim kuzeydeki Saray’dan da geçecek.
Ne olacak yani?!
Şimdi, ABD Dışişleri Bakanı Kerry bizim Saray’a geldi!
Tamam mı? Çözdük mü?
Amerika’yı keşfettik mi böylece?
Gençliğin önü mü açıldı yani (!)
Saray’ımız tanınınca, bir kimliğimiz mi oluyor dünyada !?

***

‘Birleşik Kıbrıs’ı tahayyül etmek yerine, ‘eşitliğimiz’ hassasiyetine bezeyip ‘iki ayrı devlet’ üzerinden bir ‘federasyon’ konuşmaya başlarsak, ‘dün’ün hatalarına düşeriz...
Bu hataların bedelini çok ödedik!..

***

“Efendim, çoğunluk sizin bu tavrınızı takdir etti” diye ‘gazlayanlar’ da bolca...
O ‘çoğunluk’ neleri takdir etmedi bugüne kadar, ah da neleri !..

***

‘Birleşik Kıbrıs’ı konuşsak hani!.
‘Etnik’ temelli egemenlik koşuları ile ‘federal’ kültürü öksüz bırakmasak...
Kendimizi ‘yarım’ın ispatı yerine ‘birleşme’ye adasak, yani ‘barış’a, yeter!..
Saray yarışlarından daha yararlı olacak...