Ah(Ak)deniz….
Mitolojilerin, , medeniyetlerin, dinlerin Beşiği…
Köpüklerinden aşkı doğuran Mare Nostrum (Bizim Deniz)…
Çoktandır ne aşkla, ne efsanelerle anılır oldu adın…
Çevreni saran Barbarlık ve dinsel fanatizm GÖÇ ve ÖLÜM denizine çevirdi seni.
Maviden turkuaza çümbüş yapan renklerin, morardıkça morarıyor…
Hidrokarbon yataklarında biriktirdiğin zenginlik, tecavüzcülerin yatağı oldu şimdi…
Devasa matkaplarla /borularla oyuldu derinliklerin…
Ateşin çıkıyor, hastasın ve yaralı…
Çok savaşlar görmüştün, tahta kadırgaların yelkenlerini yırtan kılıçlar bu denli yaralamazdı seni.
Korsanların yağmaladığı gemilerden, olsa olsa zeytin yağı ya da şarap dökülürdü sularına…
Kayalıklarına çocuk cesetleri değil, amforalar vururdu çok çok…
Haydutluğa gelen, çabuk giderdi; silik izler bırakarak ardından…
Zenginliğini tüketemezdi arsız tüccarlar bile… Ne baharat, ne din tacirleri bu denli yaralamamıştı seni.
Çok ender hırçınlaşan sularında mültecilerin değil; ekmek peşinde koşan balıkçıların tekneleri çırpınırdı…
Sert tuzların eridi, seyreldi; yıllardır akan gözyaşlarından; o gözyaşlarını akıtan insanlar, acılarına acı katıp; despot canavarlar beslemeye devam etti yine de…
Yarattıkları tanrılara yalnızca kendi çocuklarını değil; seninkileri de kurban ettiler…
Ah(Ak)deniz….
Ne depremler kırabildi belini, ne yanardağlar yükseltebildi ateşini…
Bunu biz becerdik !..
Ateşin düşsün diye soğuk avlular koyacağımıza; kara naylonlar bastık anlına, sen yine çıkarmadın sesini; “bir gün insanlıklarını hatırlayacaklar” diye boşuna bekledin…
Senden çaldığımız zenginlikleri çirkin plastiklere çevirip; yine sana attık…
İçimizdeki kötülük / pislik büyüdükçe, daha çok kirlendin; yine de küsmedin bize…
Sen bizi bağrına bastın; biz seni becerdik!..
----------------------------------------
ŞİİR TELEVİZYONU
BECERDİK !
İşte becerdik,
Tersine döndü Dünya.
Artık Güney Kuzeyde,
Doğu, Batıda mülteci…
Nuhun Gemisi alabora;
her türden bir çift ölü.
Uzayda uzayan
sinsi bir kahkaha…
Göğe uzanmış kökler
tırmalıyor gövdeyi.
Yapraklar örtemiyor
Yasak meyveleri.
Bütün Ademler Havva,
Havvalar Medusa.
Yılanın ıslığı kesiyor
işlenmemiş günahların
kefaretini…
İşte becerdik,
Tüm aydınlıklar karanlık .
Anka küle dönüşmüş
ateş örtünmüş kanatları.
Hücreler suya koşuyor
Evrim tersine dönmüş…
Toprağın terini içiyor yağmur
ırmak kirimizi.
Bizden çaldığı ateşte pişen
Tanrı kırıntılarını temizliyor balık
kendi kılçığını kürdan yapıp.
Mart 2016
Tamer Öncül