Şöyle bir hayal kurdum.
Eğer, parti başkanları ve bakanlara…
Ve diğer siyasetçilere…
"Bir ay, hiçbir televizyon programına çıkmayacaksınız" dense…
Ne olurdu?
* * *
Çok önemli bir boşluğa düşerdi belki siyaset eşrafı!..
Ve elbette, program yapımcıları da…
Ama belki…
Örneğin "muhalifler" daha fazla sokakta olur…
"Hükümet" takımı da "laf" yerine biraz "iş"e yoğrulurdu.
Daha farklı uzmanlar, aydınlara sıra kalırdı ekranda…
Yurttaş yer bulurdu belki.
Ve biri soruyor, biri yanıtlıyor "muhabbetler", her seferinde birbirini tekrar eden bir sıradanlıktan kurtulur, "sokağın" nabzı yansırdı buzlu cama…
* * *
Merak ettim…
Uyduyu karıştırdım bir sabah vakti…
Bir öğle…
Bir akşam…
Avrupa'nın dört bir yanında, "radyo-televizyonları" günlük mesaiye sığdıran bu kadar bakan, başkan, siyasetçi bulmak zor.
Başka işleri mi yok acaba?
Yoksa bu kadar mı kıymetli "medyatik" olmak!..
Onlar orada, biz burada!
"Onlar orada, biz burada" anlayışı, güneyde de zemin kazanıyormuş.
Kıbrıslı Rum lider Hristofyas'ın "gözü" Çelebis öyle anlattı.
Haklı!..
Manzara da ortada zaten.
* * *
Ancak çok normal bir duygu bu!..
"Birleşik Kıbrıs" karşıtı kimileri süreci çok farklı anlatıyor.
Sanki bir anlaşma olacak da aynı evi paylaşacağız gibi…
Oysa…
Bu bir süreç işi…
"Barış" ya da "barışma kültürü"nü de "anlaşma"dan ayıran bu işte…
Yoksa…
Şu anda hedeflenen, uluslararası bir kimlikle dünyayla buluşmak…
Evet, önce dünyayla buluşmak, belki zaman içerisinde de birbirimizle…
O nedenle zaten, "iki kesimli, iki toplumlu, siyasi eşit" çözümün ismi!..
Güvercin!
Güvercin "kaçak" geliyor adaya!..
Adadaki "barış güvercinleri" kaçırılmak istenirken çok uzaklara!..
Nazi kampında mıyız?
Mağusa, Dumlupınar mahallesi Girne sokaktaki yurttaş dertli!..
Mustafa Özhamit isimli okurum diyor ki, "Bizim sokak çıkmaz yol. Sınırımız Telefon Dairesi tel örgüyle kapalı… Bir yaya geçit kapısı yapıldı… Bir baktık, kapının üzerine dikenli tel döşendi. Nazi kampında mıyız ne?"
* * *
Kıbrıs'ın kuzeyi tümden "kamp" gibi sevgili okur!..
Ha Nazi mi "mazi" mi bilemem artık…