“ Bir gün evlerimize geri döneceğiz diye hep bekledik. Yıllar sonra misafir gibi döndük beyaz saçlı çocuklar olarak. Ama ne eski dostlar karşıladı bizi, ne de tütsü yakacak birileri...”
Limasol’a ‘nostalji yolculuğu’ sonrası.
Karikatür ustası Cemal Tunceri böyle anlattı, duygularını...
Bir başka yazın ustası, Neriman Cahit’in sözleriyle...
***
‘Park Gazinosu’nda, kırk sene evvel, yine aynı köşede, ‘KEO’sunu yudumlayanlar için kim bilir nasıl bir duygu seliydi...
Biz, yaşça küçükler, hissedemedik...
14 yaşındaki oğlum “Baba, gene o fellah evlerini mi gezeceğiz” dedi...
Oysa anam babam için ‘Saray parçası’ydı oralar...
***
Limasol’a yol alırken sordum...
“Siz, orada yaşarken, Girne’ye gider miydiniz hiç!?”
Hatırlayamadılar!..
‘Gezme’ niyetine dahi gidilmeyen Girne’nin sahibiydi şimdi ‘beyaz saçlı çocuklar...’
***
‘Nostalji’ ayrılmaz süsüdür yaşamın...
Ama ‘gerçeği’ değil.
Gelecek ‘nostalji’ üzerine kurulamıyor ne yazık!..
***
Kıbrıs’ta iki ayrı yaşam evrildi...
‘Taksim’ ruhuydu bu!..
Bir de ‘Enosis’...
‘Satın aldı’ hepimizi...
Ne iki yüz bine yakın insanın duygularını anlayabildik biz...
Başka başka ‘hayallerin’ ve ‘anıların’ üzerinde ‘eğreti’ büyürken...
Ne de ‘onlar’ anlayabildi ‘bizim’ korkularımızı...
Ama ‘dün’e doğmadı çocuklar.
‘Bugün’ü biliyor, ‘yarın’a büyüyor.
Ve büyük bir ‘adaletsizlik’ olsa da yaşanan, eski anıların üzerinden inşa edilemiyor gelecek...
***
Peki, ‘Girne’nin ‘beyaz saçlı çocukları’nın torunları?
Acaba ne hissederler şimdi, Girne’de, o hiç bilmedikleri mahallelerde...
***
Yeni bir ‘liman’da buluşacağız artık.
Yeniden ‘kırılmasın’ diye hayatlar...
‘Beyaz saçlı çocuklar’ anılarını yaşayabilsin, huzurla ve özgürce...
Yeni gençler de yeni bir hayatı...
Bu dikenli teller sökülecek...
Ama öyle, ama böyle...
Barikatlar yetmez...
Beyinlerden de...