Ayşe GÜLER
Hayatına birçok olumsuzluk sığdırmış, toplamı 4 yıl olmak üzere 6 kez Merkezi Cezaevi’nde yatmış bir genç; 23 yaşındaki Onur Tiken…
SOS Çocuk Köyü ile 7 yaşında tanışmış, 2 kardeşiyle birlikte 15 yaşına kadar orada büyümüş…
İşlediği hırsızlık suçu nedeniyle aldığı cezanın ardından cezaevinden 3 ay önce çıkan Tiken’in kalacak yeri yok, sokakta yaşıyor.
Tiken, “Suç işlemek, cezaevine girmek istemiyorum” diyor, uyuşturucu ile ilk kez 15 yaşında girdiği Merkezi Cezaevi’nde tanıştığını anlatıyor.
“İlk uyuşturucuyu cezaevinde içtim. Bir kişi uzattı içtim. Uyuşturucuyu cezaevine gardiyanlar sokuyordu” şeklinde konuşan Tiken, birçok hata yaptığını kabul ediyor, sabıkası yüzünden iş bulamadığını ifade ediyor, “Topluma kazandırılmak istiyorum” diyor.
Tiken, artık sadece kendisine güven duyulan bir işte çalışmak ve geçimini sağlamak istiyor…
2 ay önce Sosyal Hizmetler Dairesi’ne gittiğini, kalacak yeri olmadığını söylediğini ve yardım istediğini de aktaran Tiken, “Daire’ye iki kez gittim. İkinci gidişimde yalvardım. Kalacak yerim olmadığımı söyledim, suç mu işleyim diye sordum yanıt vermediler” diyerek, yaşadığı zorlukları anlatıyor.
Kız kardeşinin de Merkezi Cezaevi’nde tutuklu olduğunu, diğer kardeşinin ise halen SOS Çocuk Köyü’nde yaşadığını ifade ediyor.
İşte Tiken’in YENİDÜZEN’e anlattığı zorlu hayat hikayesi…
Acı dolu bir yaşam…
“7 yaşında annem bizi terk etti”
“Kötü bir hayat geçirdim, 7 yaşından itibaren SOS Çocuk Köyü’nde büyüdüm” diyen Tiken, zorlu hayatının başlangıcını şu sözlerle özetliyor: “7 yaşındaydım, küçük kardeşim de yeni doğmuştu… Gelibolu İlkokulu’na gidiyorduk. Babamın çeşitli suçları vardı, cezaevine girip çıkıyordu, en son işlediği suç nedeniyle yine hapisteydi. Bir gün okuldan sonra eve geldik. Annem evde yoktu.
En küçük kardeşimizi alıp Türkiye’ye gitmişti.
Ne yapacağımızı bilmiyorduk. Yeniden okula gittik, öğretmene durumu anlattık. Sosyal Hizmetler Dairesi’ne bilgi verdiler, birileri bizi aldı.
İlk önce Çağlayan Çocuk Yuvası’na gittik, 7-8 ay orada kaldık, sonrasında SOS’e geçtik… Ufak kardeşim de 2 yıl sonra SOS’e geldi.
12-13 yaşına kadar anne ve babamla görüşmedim. Babam 3 sene ceza almıştı. Çıktığında yanımıza geldi. Sonra yine gitti…”
“Hayatımın en büyük hatası, babamın yanına gitmekti…”
SOS Çocuk Köyü’nden 15 yaşında ayrılarak, Mağusa’ya babasının yanına gittiğini söyleyen Tiken, “Bana Gençlik Evine mi yoksa babamın yanına mı gitmek istediğim soruldu. Ailesiz büyüdüğüm için babamı seçtim. Belki de hayatımın en büyük hatası buydu…” dedi.
Kız kardeşinin de 4 kez uyuşturucu satmak ve kullanmak suçundan Merkezi Cezaevi’ne girdiğini söyleyen Tiken, bu süredeki yaşam mücadelesini ise şu kelimelerle ifade ediyor:
“Babamın yanına gittikten sonra bir yıl beraber yaşadık. 6 ay sonra da kardeşim yanımıza geldi. Babam Türkiye’ye taşınıyoruz dedi. Annemle görüşmek için yanına gittik. Döndüğümüzde babam yoktu, kapılar yine yüzümüze vurmuştu. Kız kardeşim uyuşturucuya başladı. Birlikte büyüdüğüm çocuklar vardı onların yanına gittim. Babam bizi terk ettiğinde suç işlemeye başladım. Hırsızlık yapıyorlardı, ben ilk başta bu durumdan hoşnut olmadım. Ama mecbur kaldım. Bu sebeple çeşitli aralıklarla altı kez hapiste yattım. Toplam 4 yıl…”
“Uyuşturucu ile cezaevinde tanıştım”
Kısacık yaşamına sığdırdığı zorlukları anlatan Tiken, şunları dile getirdi: “Babam şiddet tehdidinden cezaevine girdi, sonrasında da ülkeden ihraç edildi. 2014 yılında ilk cezaevine girişimde uyuşturucu ile tanışmıştım. Uyuşturucuyu içeri gardiyanlar sokuyordu…
3 ay ceza aldım. Her çıktığımda şu anki durumumdaydım. Kimse beni işe almadı. Sabıkamdan dolayı kimse bana iş vermedi.”
“Cezaevi ıslah yeri değil, daha çok suça itiyorlar…”
“Devletten hiçbir şey istemiyorum. Yardım istedim yapmadılar” diyen Tiken, şöyle devam etti: Cezaevi’nde benim gibi bu durumda olan 16-24 yaş arası insanlar var. Cezaevi ıslah edilme yeri değil, suça itiyorlar. Uyuşturucu ile orada tanıştım, 5 yıl da içtim. Uyuşturucu almak için hırsızlık yaptığım da oldu. Beni ıslah etmek yerine suçlu yaptılar.
Tüm mahkumlara yardım etmeleri lazım. Böyle zor durumda olan insanlara yardımcı olsunlar. Kimse ilgilenmiyor. Bir destek versinler. 5 aydır kız kardeşim içeride. Çocuğunu cezaevinde doğurdu. Bizi topluma kazandırmalarını istiyorum. Gardiyanların mahkumlara davranışları kötü, çocuklara şiddet de var.”