Her ne kadar temel atma töreni ertelense de Rauf R. Denktaş Meslek Lisesi, son yıllar eğitim adına yapılan en önemli uygulamadır diyebilirim. Neden mi? Hemen söyleyeyim.
Eğitim Bakanlığının verilerine göre örgün olarak yapılan mesleki teknik öğretimle ilgili son 10 yılın verileri özetle bize şunları söylüyor:
- Bugün için sadece 12 meslek lisemiz ve bu liselere devam eden 3865 öğrenci var.
- Çağ nüfusunun sadece %29’u mesleki teknik öğretimde ve eğer bu anlamda herhangi bir şey yapılmazsa bu oranın her geçen yıl daha da aşağılara düşeceği aşikar.
Meslek liseleri, “tembel” öğrencilerin gittiği, mezunların saygın meslek sahibi olamadığı, öğrenciler için hep “sığınılacak son liman” olarak algılansa da çağdaş eğitim sistemlerinde durum bu algının tam tersidir.
Dünya’da mesleki eğitimin kalitesini artırmak, onu daha dikkat çekici hale getirmek ve iş dünyasına katkıda bulunmak için yıllar geçtikçe yeni düzenlemeler yapılmaktadır.
Ne var ki bu düzenlemeler politika yapıcıların liderliğinde yapılması gerektiği tartışılmazdır. Ülkeyi yönetenlerin mesleki öğretime verdikleri ya da verecekleri önem, toplumun üretimi ve ekonomik refahı için atacakları en temel adımdır. Çünkü mesleki ve teknik eğitim, daha iyi istihdam için vize alabilen tek pasaporttur.
Dünya örneklerine bakıldığında, mesleki eğitime büyük önemin verildiği ve özellikle Almanya, Avusturya ve İsviçre’de kaliteli mesleki eğitim ve öğretim sunulduğu görülmektedir. Almanya’nın “ikili mesleki eğitim modeli” (iş tabanlı mesleki eğitim ve öğretim modeli) ve bu modelin başarısı Hindistan, Çin ve Rusya gibi ülkelerin dikkatini çekmiştir.
Ne yazık ki ülkemizde mesleki eğitim almak iş başarısını garanti etmek için yeterli değildir. İş dünyası deneyimli, yetenekli ve hızlı öğrenen bireylere ihtiyaç duymaktadır. Yani meslek liseleri, günümüzde var olan ve gelecekte ortaya çıkması muhtemel olan sorunları da çözebilecek vasıflı, nitelikli, uluslararası anlamda yeterliliğe sahip bireyler yetiştirmelidir. Bu da mesleki teknik öğretimde kalite güvence mekanizmasının kurulmasını zorunlu kılmaktadır. Mesleki ve teknik eğitimi gerçek anlamıyla modüler bir sisteme dönüştürülmesi ve nitelikli iş gücünün sağlanması için işletmelerdeki eğitime daha çok ağırlık verilmesi gerekmektedir.
Kısacası; mesleki teknik öğretime daha çok yatırım yapmalı, meslek lisesi sayımızı artırmalıyız. Anne-babanın, öğrencinin, öğretmenin hatta yöneticilerin zihinlerindeki “meslek liseleri kötü okullardır” algısını bir an önce kaldırmanın yollarını bulmalıyız.
Anlayana Gülmece
Ne Görüyorsun?
Karı koca birlikte tatile çıkarlar. Gittikleri yerde kamp kurarlar. Tatillerinin ikinci gününün akşamı güzel bir yemek yiyip uykuya dalarlar. Birkaç saat sonra kadın uyanır ve kocasını da uyandırır. Adam uyku sersemidir güzel bir rüyadan uyandırıldığı için de biraz kızgındır.
- Ne oldu? Ne istiyorsun?
- Yukarıya bak ve bana ne gördüğünü söyle.
Adam gökyüzüne bakar ve cevap verir:
- Bunun için mi uyandırdın beni? Baktım işte. Bir sürü yıldız görüyorum, ışıl ışıl parlayan milyonlarca yıldız.
Karısı tekrar sorar:
- Peki, bu sana neyi gösteriyor?
Artık iyice uykusu kaçan adam biraz düşünür ve cevap verir:
- Felsefi olarak, evrenin sonsuzluğunu ve onun karşısındaki önemsizliğimizi görüyorum. Astronomik olarak galaksilerin, yıldızların, gezegenlerin varlığını görüyorum. Yıldızların konumuna bakarak saatin 3 olduğunu, meteorolojik olarak da bugün havanın çok güzel olacağını görüyorum. Niye sordun bunu bana? Sana neyi gösteriyor?
- Çadırımızı çalmışlar...
Okumuş muydunuz?
Yalnızca bir deli, suyun derinliğini iki ayağıyla anlamaya kalkar. Afrika Atasözü