Levent Özdağ
Güner Özkarataş’ı kimi ‘Ciğerci Güner’ kimi dönerci, kimisi bulgur köftecisi olarak bilir Lefkoşa’da. Yıllardır Lefkoşalıyı yemekleri ile doyuran Güner Özkarataş, meslek hayatına terzilik ile başladı. Özkarataş , “1973’de evlendim, hanım da terziydi, beraber işlerdik, başkalarının yanında çalışırdık. Valiz fabrikasında da çalıştım. Kızılbaş’ta meyhane dükkânı da açtım” diye anlatıyor.
• Esnaflık veya bir esnafın gün içinde yaşadığı duygular nasıldır?
• “Kendi işini kendi görmedir. Kaliteli iş yaptığın zaman müşteri gelir seni bulur. Esnaflık güzel bir duygu ama bu günlerde değil. Ne yetkili var bizim halimizden anlayan, ne başka bir şey. Her köşe başında kebapçı, kulübelerde bile denetim olmayan yerlerde yiyecek satan yerler var. 5 TL’ye nasıl et kebap satarlar anlamış değilim.”
• Yetki sahibi olsaydınız esnaf için neyi değiştirmek isterdiniz?
• “Mesela bizim kesim için en azından kıyma işi ile uğraşan bu gibi iş yerlerinde aldığı kasapları denetlerdim. Etleri veya pişmiş dönerden gider tahlil yaptırırdım. En azından denetim kısmını yapardım. Halk anlamaz et işinden, gider damak tadına göre yer, fiyatı da uygunsa tamamdır. Ama içinde ne var domuz eti mi, başka bir şey mi bilinmez. Süt veren hayvan olmaz, inek hiç olmaz.”
• Bu işten önce hayatınızda başka bir iş yaptınız mı?
• Evet çalıştım, ben aslında terziydim. 13 yaşından 1980 yılına kadar terzilik yaptım. Bu mesleğe teyzemin kocası kebap satardı seyyar arabada, merak salardım o zamandan. Dışarıdan ne lahmacun satın aldım ne de başka bir şey. Her şeyi öğrendim, alıştım yapardım. Ben yerim, ona göre yediririm insanlara… Lahmacun çok hile kaldıran şeylerdir. 1973’de evlendim, hanım da terziydi beraber yapardım, başkalarının yanında çalışırdık. Valiz fabrikasında da çalıştım. Kızılbaş’ta meyhane dükkânı da açtım. 1976’dan 1989’a meyhane işini yaptım. 1988’de kilidi vurdum bir daha da açmadım.”
CİĞERCİ, DÖNERCİ, KÖFTECİ GÜNER
• Genelde sizi “Ciğerci Güner” olarak bilirler, nedir bu işin aslı?
• “Kimisi ciğerci der, kimisi dönerci bilir. Bulgur köfteci de bilir. Özellikle Kıbrıs müşterisi, eskiden Türkiye’den gelmiş bizim kültürümüzü kapmış çok insan var. Biri derse bulgur köftesi yiyelim bugün gidelim Güner’e derler mesela. Bir yemeği beğendi hep onun peşinde koşar. Ciğeri genelde sabah yerler ki bizim Kıbrıslıyı tüm gün tutsun.”
• Çocukluğunuzun Kıbrıs’ı hakkında neler söylersiniz?
• “Çok güzeldi bizim çocukluğumuz. Çok daha değişikti, evet fakirlik vardı. Çok eksikler vardı. Çoğu evde su yoktu. Eskiden betondan dökülmüş İngiliz logolu yerler vardı, oradan alırdık suyu. Lefkoşa’da doğdum Mahmut Paşa Sokak’ta. Hemen yan tarafta da komşum hala daha da kopmadığım kardeşim Süleyman’ın (Süleyman Ergüçlü) evi vardı. Beraber büyüdük, bizim dostluğumuz çocukluktan gelir ve onunla şakalaştığım gibi kimse ile şakalaşmam. Eski Lefkoşa’da insan yoktu, vasıta yoktu. En değerli vasıtamız bisikletti. 7 kardeşim var, en küçüğü bendim, en son bana kaldı bisiklet. Eskiden kapılarımız açık yatırdık, kapının önünde yatırdık. Kimse kimseyi rahatsız etmezdi.”
“DÜNDEN Mİ KALDI”
• İş saatinde veya özel hayatınızda en fazla nelere öfkelenilirsiniz?
• “Çok çabuk sinir olurum, çok da kolay otururum. Aniden alevlenirim. En basiti mesela gelsin birisi yarısını sattığım dönere ‘dünden mi kaldı’ diye sorarsa cevap vermem, döner da satmam. Diyen çok var öyle. Bir gün 3 tane Bakan geldi bana şaka yapacak, bir tanesi (tabii bu insanları hiçbir yetkisi olmadan tanırdım) sordu bana ‘tavuk döner dünkü mü’ diye, bir şey demedim, hepsine yemek verdim ona vermedim, döndü sordu ‘niçin bana vermedin’ ben da dedim sen ‘dünkü döneri yemem’ dedin ben da getirmedim. Sonra diğerleri söyleyince ‘biz söyledik şaka yapsın anlaştık’ dediler.
Biri bana desin adım Güner, Ramadan diye çağırırsa ona da sinir olurum. Bir dürüm alayım diyene de kızarım, bizim kültürümüzde pide var çünkü…”
• Mesleğiniz size ne kazandırdı veya neler kaybettirdi?
• “Meslekte bir hayli eş, dost kazandım, çevre kazandım. Severek yaparım işimi mutluyum.”