Yola çıktın mı bir kere...
Götürür seni...
Ya 'yoluna' girersin, 'yolcu'sun sadece.
Ya sen çizersin yolu, sen seçersin...
***
Yol sana yön verir, bazen!
Ve bazen sen yön verirsin, kendi baharına...
Bir düş peşinde, kuş tüyü bir şiire yaslar başını...
Yüreğinden içersin...
Ağzınla seversin, telaş bahçendeki umudu...
***
Hani çocukluğuna yol alır gibisin bazen...
İlk dokunmanın titrekliğinde parmak uçların...
Gölgeli gözlerin, umarlı...
Yeni vakitlere sürüklenirsin, mavi bir yolculukta...
Akdenizde bir yakomoz gibidir başın, sevdalı...
***
"Bir Kadın Maviler İçinde Etekleri" şiirinde şöyle der İlhan Berk...
"Dağ yolları gibiydi ve gölge bilmezdi göğü..."
Gölge niyetine peşimize takılan, yürek telaşlarımızdı aslında...
Kah mavi bir 'gök' yolunda, kah dağ yolunda kekik kokulu...
***
Ya 'yol' değiştirir bizi, izinde evriliriz...
Ya 'yol' açarız yarınlara, nice yolcu gelir peşi sıra...
Ama illa ki 'kendi iç denizimizi' arar dururuz, yüz çizgisi patikalarda...
***
Yine İlhan Berk'le koyalım noktayı...
"... Çıplaktık.
Çıplaklığımız sonsuza değiyordu..."
Gözlerimizi ödünç bıraktığımız bir limanda...