EKONOMİK DURUM RAPORU -II-
Hani şöyle bir ‘şehir efsanesi’ var ya, “Paramız maaşları dahi ödemeye yetmez” diye...
Yalan!.
Bu “yalan”a bizler de kapılıyoruz kimi zaman...
Yalan, çünkü yetiyor.
Ama bir ülke salt “maaş ödemekle” de yönetilemiyor.
***
175 milyon gibi bir gelirimiz var, aylık!.
148 milyonu maaşlara..
Bitmiyor ki!..
Bunun DAÜ’sü, BRT’si, belediyeleri hepsi ‘maaş’ gibi...
Yine bitmiyor...
İkramiyesi, bayramlığı, hazırlık ödeneği...
***
“Paraya” ihtiyacınız varsa, kişisel çözümde şöyle yaparsınız: Borçlanırsınız!.
Ancak ‘kefil’ ister banka...
‘Şahit’ ister...
Ve hatta ‘ipotek’...
Üstelik de ‘faiz’iyle alır geriye!..
***
“KKTC” denen “ucube”nin “hesapsızlığı” burada..
Çünkü “borç” alıyor ama “geri ödemiyor...”
Ne faizi var, ne de kefili!..
Ama “karşılıksız” değil elbette...
Memleket “ipotek” gibi...
Böyle olunca da “öncelikleri” belirleme size değil, “parayı verene” kalıyor!..
Ve böylece, örneğin 2013 yılında 4.8 milyon ‘din hizmetlerinin geliştirilmesi’ için harcanıyor...
374 bin TL kültür ve sanatın (!)
***
Peki ama bu gerçekler bizim ‘defolarımızı’ görmezden gelmeyi gerektiriyor mu?
Hayır!..
Son on senede kamuda ‘personel sayısı’ sürekli artmasına rağmen ‘ek mesai’ ödemeleri azalmıyor!..
Çünkü ‘ek mesai’ aslında ‘ikinci maaş’ yerini almış...
“İşler yetişmiyor” diye istihdam yapılıyor...
Yine yetişmiyor!..
2013 yılında ek mesailer için ödenen rakam 57 milyon TL.
Tekrar edelim 57 MİLYON!...
Ve bu ülkenin en yakıcı sorunu ‘işsizlik’!
Hiç mi ‘kusurumuz’ yok bu meselede...