Corona virüsü dünyayı değiştireceğe benziyor. Belli ki bu ‘bela’yı savdıktan sonra da her şey ‘eskisi gibi’ olmayacak.
Dünya genelinde bir akım oluşuyor: ‘Evli evine, köylü köyüne’ diye özetleyebiliriz süreci…
Birçok ülke kendi yurttaşları dışındaki herkese kapılarını kapatıyor. Yurtdışında yaşayan ya da bulunanlar da kısmen ‘memleket’lerine dönmeye çalışıyor.
Bir anlamda ‘globalleşme’ süreci yerini ‘ulusal devletlere dönüş’e bırakıyor.
Özellikle Avrupa Birliği üyeleri arasında görülen ‘sınır kapatma’ ya da ‘başka ülke yurttaşı kabul etmeme’ gibi adımlar dikkat çekiyor.
Zira AB üyesi ülkeler, hele Schengen’dekiler dolaşım ve yerleşim konularında adeta ‘tek ülke’ gibiydi. AB yurttaşlarının dört özgülüğü askıya alınmış durumdadır. Hem de AB nezdinde bir değişiklik olmadan…
Mal, hizmet, sermaye ve emek dolaşımının fiilen durdurulması gelecekte AB açısından farklı bir yol haritası ortaya çıkarabilir gibi görünüyor.
Globalizmin yerini lokal yönetimlere sığınmaya bırakması sadece AB üyelerine özgü değil. Bütün dünya ülkeleri kendilerini bir şekilde ‘izole’ ediyorlar.
Kıbrıs’ın iki tarafı da dahil…
* * *
Virüs tehdidi dünya çapında alarm verilmesine neden olur ve insanlar ‘misak-ı milli’ sınırları içerisine doğru kaçışırken, ‘yabancı düşmanlığı’ ya da ‘fobisi’ de yayılıyor.
Önce Çinliler’den korkuluyordu. Sonra İtalyanlar sıraya girdi.
Kuzey’de ilk vaka Almanya’dan gelenler arasından çıktığı için sokakta Almanlara ‘potansiyel virüs taşıyıcısı’ muamelesi yapıldı. Hatta bazı turistlere dönük istenmeyen hareketler yapıldığı bilgisi yayıldı.
Şimdi ise sırada İngiltere var.
İngiltere, daha doğru adıyla Birleşik Krallık Kıbrıs için ‘herhangi bir ülke’ değil. Hem eski sömürgecimiz, hem garantörümüz…
Aynı zamanda adada egemen üsleri, burada yaşayan askerleri, aileleri var.
Ha keza adandın her iki kesiminde sürekli ikamet eden çok sayıda Britanyalı var.
Bizim İngiltere’de yaşayan, sürekli gidip gelen çok büyük bir nüfusumuz var. Kıbrıslı Türkler ve Kıbrıslı Rumların bir ayağı İngiltere’de gibidir.
Kıbrıs ile İngiltere arasında bir yığın ekonomik ilişki de var.
Ve elbette İngiliz üniversitelerinde öğrenim gören binlerce gencimiz var.
* * *
Düşünün ki bu kadar yakın ilişkilerin hüküm sürdüğü İngiltere ile neredeyse kopma noktasına gelindi. Gerek güneyde, gerekse kuzeyde alınan son tedbirler sayesinde İngiltere’den adaya gelişler çok zorlaştı. Tek seçenek Türkiye üzerinden uçmak ama onun da yarın öbür gün garantisi yok.
Diğer yandan Türkiye ile KKTC arasında da yolcu trafiği durmaya yaklaştı. Neredeyse uçuşlar duracak.
Adanın kuzeyinden güneyine geçişler dahi sıfıra yakın bir noktaya geldi.
KKTC olarak biz ‘izolasyon’lara çok alışıktık gerçi ama bu durum çok farklı…
İzole edilmişlik şu an için gerekli. Virüsle baş edebilmenin tıbbi çözümü bulunana kadar da izolasyon işleri genişleyerek sürecek gibi görünüyor.
Yani ‘kapalı toplum’lara alışmak gerekecek gibi…
‘Globalizmin sonu’ gelir mi gelmez mi sorusu bir tarafa ama Corona gidene kadar ‘bir başımıza’ kalacağız gibi görünüyor.