Geçmişte mahsur kalmış gelecek
Geleceğimiz, binlerce karmaşık his ve kendilerine devredilen yükün ağırlığıyla gözümüzün içine aktı.
On sekiz yaşın hesap soran bakışlarıyla yüzleştik.
Her iki toplumdan dört genç kınlarından özgün fikirler, düşünceler ve öneriler çıkardı.
Partisel ve ideolojik fanuslardan arınmış, at gözlüğünden uzak, tek kaygısı Kıbrıs’ın geleceği olan düşlerle yüreklerimize ışık tuttular.
Yenidüzen, Politis ve Deutsche Welle’nin 7 Aralık tarihinde birlikte düzenledikleri “Kıbrıs: Genler Geleceği Tartışıyor” etkinliğine katılan herkes, en azından geleceğe dair cesaretlenmiş olarak salondan ayrıldı.
Gençler içgüdüsel tavırları, taptaze enerjileri, devrimci doğaları ve kabına sığamayan tutkularıyla yaşadığımız kurulu düzene anlamlı bir hareket çektiler.
“Bölücü çizgi”nin farklı yanlarında yaşamaktan ötürü kaçınılmaz olarak taşıdıkları kalıplaşmış kalıntılara ve farklı görüşlere rağmen geleceğin ortak olması yönünde hemfikir oldular.
Bu dört genç, yaşam döngüsüne rağmen ilerleyecek, geleceğe ve tarihe yön verecekler.
Bu dört genç…
* * *
Bir diğer dört genç, iki gün önce son nefeslerini Girne’de bir dağın yamacında vermişlerdi.
Bu gençler de doğalarından gelen içgüdüsel tavırları, enerjileri ve tutkularıyla vardılar.
Onların da düşleri, fikirleri, umutları taptazeydi.
Kendilerine nasıl bir miras bıraktığımızın hesabını dahi sormadan gittiler.
Gözlerimize bakıp “neden?” diyemediler.
Onları boğduk!
Doymazlığımızla, bilinçsizliğimizle, yetersizliğimizle, insanlığa karşı işlediğimiz yıkıcı suçlarla onları boğduk.
Kaldırılamaz bir sorumluluk yüküne sahip olmalarına rağmen oklar sadece Kıbrıslı Türklere dönmemelidir.
Kıbrıslı Rumlar başsağlığı mesajlarıyla yetinirken, çarpık yapılaşmaya dair sorumluluğu Kıbrıslı Türklere atmakla yetinmemelidir.
Öncelikle, biz bu konuda daha iyi değiliz ve Kıbrıslı Rumların kurban vermemiş olması yüksek ihtimalle şans eseridir.
İkinci olarak, bizlerin çevreye daha duyarlı olduğumuz yönünde kibirli bir düşüncemiz varsa neden Kıbrıslı Türklerin her dilediklerini yapmalarına izin veriyoruz?
Bu gibi hassas politikaları bütünlüklü olarak ele almanın tek yolu vardır, o da Kıbrıs sorununun çözümüdür.
Yenidüzen, Politis ve Deutsche Welle tarafından düzenlenen etkinlikte “umut” gençlerin ağzından dökülmüştür.
Ama o umudu şu anki düzenin içinde mahsur tutuyoruz.
Gelecekte bu umudun boğulmasından da çok korkuyorum.
_____________________
YENİDÜZEN için yazılmış Yunanca özgün metinden çeviri: Çağdaş Polili
Το μέλλον εγκλωβισμένο στο παρελθόν
Το μέλλον μας κοίταξε στα μάτια διαπεραστικά με χιλιάδες ανάμικτα συναισθήματα και έναν απολογισμό για το τι παρέδωσε το παρόν και το παρελθόν γεμάτο καταλογισμό ασήκωτων ευθυνών. Τέσσερις νέοι άνθρωποι, 18χρονοι και από τις δύο κοινότητες, ανέσυραν από την φαρέτρα τους φρέσκες ιδέες, απόψεις και προτάσεις πέρα από κομματικο-ιδεολογικά στεγανά και πολιτικο-διπλωματικούς καθωσπρεπισμούς, με μόνη πραγματική έγνοια το μέλλον της Κύπρου.
Όσοι παραβρέθηκαν στην εκδήλωση «Κύπρος η επόμενη μέρα, οι νέοι συζητούν» που συνδιοργάνωσαν η Yeniduzen, ο Πολίτης και η Deutsche Welle στις 7 Δεκεμβρίου, είμαι σίγουρη ότι έφυγαν από αυτήν ενθαρρυμένοι για το ότι αν μη τι άλλο υπάρχει μέλλον.
Αυτοί οι τέσσερις νέοι με τον αυθορμητισμό, τη φρεσκάδα τους, την επαναστατική τους φύση, την ρηξικέλευθη τους αγωνιστικότητα, το γεμάτο ενέργεια και δύναμη πάθος τους τράβηξαν μια τεράστια μούντζα στο πολιτικο-κοινωνικό κατεστημένο και σχημάτισαν μια λεπτή γραμμή πάνω στην οποία ακόμα και οι ίδιοι ψάχνουν τον τρόπο για να ισορροπήσουν. Με τις διαφωνίες τους, τα στερεοτυπικά κατάλοιπα τα οποία αναπόφευκτα ο καθένας από αυτούς κουβαλά ζώντας στη μια ή την άλλη πλευρά της διαχωριστικής γραμμής, συμφώνησαν ότι το μέλλον πρέπει να είναι κοινό. Και η ταυτότητα, οπωσδήποτε Κυπριακή.
Αυτοί οι τέσσερις νέοι προχωρούν όπως τους ορίζει ο κύκλος της ζωής να χαράξουν την ιστορία του μέλλοντος.
Αυτοί οι τέσσερις νέοι…
Άλλοι τέσσερις, δυο μέρες πριν, άφηναν την τελευταία τους πνοή κάπου σε μια γωνιά γης της επαρχίας Κερύνειας. Κι αυτοί νέοι. Κι αυτοί με τον ίδιο αυθορμητισμό που ορίζει η φύση τους, με ενέργεια, δύναμη και πάθος, με όνειρα, ιδέες και απόψεις και κρίσεις. Αυτοί δεν πρόλαβαν να μας καταλογίσουν ευθύνες για το τι τους κληροδοτήσαμε. Δεν πρόλαβαν καν να μας κοιτάξουν στα μάτια και να μας ρωτήσουν «γιατί;».
Αυτούς τους πνίξαμε. Με την αχορταγιά μας, με την ασυνειδησία μας, με την ανεπάρκεια μας, με την καταστροφή που συντελούμε απέναντι στην ίδια τη φύση, απέναντι στον άνθρωπο. Τα βέλη δεν στρέφονται μόνο εναντίον των Τουρκοκυπρίων, παρόλο που έχουν ασήκωτο βαρίδιο ευθύνης. Όμως ας μην επαναπαύονται οι Ελληνοκύπριοι με τα συλλυπητήρια, τις ανέξοδες δηλώσεις στήριξης και την επίρριψη ευθυνών στους Τ/κ για την άναρχη οικοδομική ανάπτυξη. Πρώτον, δεν είμαστε καλύτεροι σε αυτό και μάλλον από τύχη δεν θρήνησαν οι Ελληνοκύπριοι θύματα, και δεύτερον, αν όντως θεωρούμε υπεροπτικά ότι έχουμε μεγαλύτερες περιβαλλοντικές ανησυχίες, τότε γιατί εξακολουθούμε αφήνουμε τους Τουρκοκύπριους να κάνουν ό,τι θέλουν; Ένας είναι ο τρόπος και δεν είναι άλλος από τη λύση του Κυπριακού, η οποία θα επιτρέψει συνολική και από κοινού διαχείριση σε πολιτικές τόσο ευαίσθητες όπως αυτή.
Η ελπίδα εκφράστηκε από τα χείλη των νέων της εκδήλωσης της Yeniduzen, του Πολίτη και της Deutsche Welle. Την κρατάμε όμως εγκλωβισμένη στο θλιβερό παρόν μας και πολύ φοβάμαι ότι το μέλλον θα την πνίξει κι αυτή.