Hepsi ‘matematik’...
İnsan yok sanki...
Ruh yok...
İsyan yok...
Hasret yok...
Kimlik yok...
***
Bu ülkenin geleceğine dair “planlar” yazanlar...
“Raporlar” düzenler...
Yeniden yapılandıranlar....
Gün gelecek “eskide” kalacak.
Ve insan, yine burada olacak.
***
Hepsi “hesap kitap” raporların...
Toplumsal gelişim...
Yeniden yapılanma...
“Matematik” sadece!..
Tablo...
İstatistik...
İnsan yok...
***
2 kere 2...
2 çarpı 2...
2 bölü 2...
Hesap ‘denkleşince’...
Ve bütçe!..
Yaşam ‘denkleşir’ mi sizce?
***
“Denk bütçe”de göçler yok...
Gelen yok...
Giden yok...
Ne kadar azaldığınız...
Kaç kişi kaldığınız...
Ne kadar söz sahibi olduğunuz...
Okullarınız...
Hastaneleriniz...
Sokaklarınız...
Yok.. Yok... Yok...
***
Hepsi matematik...
Coğrafya yok...
Sosyal bilgiler yok...
Psikoloji yok...
İnsan yok....
İnsana değer yok...
İnsana önem yok...
Memleket yok!..
***
İki kere iki, dört de etse...
Umutsuz insanla tutmaz bu hesap.
ÇAĞIMIZIN FIKRASI
Adamın biri New York, Central Park'ta yürüyüş yaparken, aniden kuduz bir köpeğin küçük bir kıza saldırdığını görür. Koşar ve köpekle boğuşmaya başlar. Hayli uzun bir uğraştan sonra üzeri yara bere içinde kaldığı halde köpeği öldürür. Ama küçük kızın da hayatını kurtarmıştır. Son anda bu sahneyi gören polis nefes nefese olay yerine koşar ve adamın yanına gelir.
Sarılıp teşekkür etikten sonra 'Sen' der 'bir kahramansın, yarın bütün gazeteler seni yazacaklar. Ve göreceksin başlık da şöyle olacak; Cesur New York'lu küçük kızın hayatını kurtardı.'
Adam 'Ama ben New York'lu değilim!' der.
Polis 'Fark etmez, bu durumda gazeteler şunu yazacaklar; Cesur Amerikalı küçük kızın hayatını kurtardı' cevabını verir.
'Ama ben Amerikalı da değilim' der adam artık şaşırarak.
Polis 'Ya, o halde nerelisin?' diye sorunca adam cevap verir;
'Ben Iraklıyım!'
Polis adama başka bir şey söylemez.
Ama adam ertesi gün gazeteleri aldığında şöyle bir başlıkla karşılaşır;
'Radikal İslamcı, masum Amerikan köpeğini öldürdü.'!
Doğru söze ne denir!
Eflatun'a Sormuşlar:
İnsanoğlunun sizi en çok şaşırtan davranışları nelerdir?
Eflatun tek tek sıralamış:
Çocukluktan sıkılırlar ve büyümek için acele ederler.
Ne var ki çocukluklarını özlerler.
Para kazanmak için sağlıklarını yitirirler.
Ama sağlıklarını geri almak için para öderler.
Yarından endişe ederken günü unuturlar.
Dolayısıyla ne bu günü ne de yarını yaşarlar.
Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşarlar.
Ancak hiç yaşamamış gibi ölürler."