‘Karışma zevkime, işine bak sen’ diyorsun.
İşim gücüm budur benim, anlamıyorsun.
Denizi de dikeceğim yırtılınca, fidanı da yanınca.
Aktivist diyorlar adıma. Her ülkede varım ben.
Her yanlışın karşısındayım, her ezilenin yanında.
Afganistan’da dayak yiyen kadınım,
Suriye’de ölen çocuk,
Endonezya’da yanan ağaç,
Kutuplarda yok olan buzulum ben.
Feminist, komünist, marjinal,
Hümanist, ekolojist, hatta başa bela.
Ne istersen diyebilirsim adıma, fark etmez.
Belki hepsiyim, belki hiç biri.
Çocuk hakkını da savunurum, hayvan hakkını savunduğum gibi.
Kadını da, işçiyi de korurum.
Ezeni eleştirir, düşeni kaldırırım.
İşim gücüm budur benim
Hayvan severlerden seçerim dostlarımı.
Hayvan sevmeyen insan sevemez bilirim.
Silaha dokunan ele dokunmam ben.
Anlamam can almanın nasıl spor olabildiğini.
Doğayı sevmenin ona zarar vermekle nasıl bağdaştığını bilemem.
‘Arjantin’de av var’ diyorsun,
Ben de isterim.
Diktatöre karşı gelen ailesini,
Bir gecede kaybeden Arjantinli dostlarım var benim.
Romanya, Bulgaristan av turizmi yapıyor diyorsun,
Ben Çavuşesku’yu hatırlıyorum.
Bulgaristan’da zorla değiştirilen isimleri sayıyorum içimden.
Hayvan sevmeyen ülkeler, insan sevemez biliyorum
‘Herkes işine baksın’ diyorsun. Ben de işime bakıyorum zaten.
Sen yok ederken, ben yaratıyorum. Sen doğaya sevdalıyım derken,
Esas doğa sevdasının ne olduğunu ben iyi biliyorum.
Koruma yurdundan aldığım köpeğimin, tüm dişleri kırık benim
Sen kırmışsın yakaladığı avı çiğnemesin diye.
Çok dayak yemiş Jasper, avlamayı bir türlü öğrenemeyince
Ormanda bırakmışsın sonra, bu köpek işe yaramaz diye.
Ona şimdi ben bakıyorum.
İspanya’da asıyorlar bu tür köpekleri biliyor musun?
Hem boğa güreşi de var Madrid’de.
Bizde de olsun mu, istiyor musun?
Onlar yaptı diye, biz de yapalım mı?
Bu da zevk işte.
Benim de zevklerim var biliyor musun?
Bir pazar bahçemde kafama şaşma yağmadan oturmak istiyorum mesela.
Ya da canımdan korkmadan kendimi doğaya bırakmak.
Sen izin vermiyorsun.
Bu doğa benim, tek ben severim diyorsun,
Doğada bıraktığın boş kovanları, yine ben gidip topluyorum.
Bu nasıl doğa sevgisi, hiç anlamıyorum!
Avcılığa körü körüne karşı çıkanlardanım ben. Silahın oyuncağına dahi karşıyım.
Belki bir avucum, belki o kadar bile yoğum, fark etmez.
Hayvan sevmeyen ülkeler, insan sevemez,
Ben iyi biliyorum.
Ve bir can,
Tek bir can bile,
Daha rahat nefes alıyorsa,
Ben varım diye,
Ben mutlu oluyorum.
1 Kasım 2015
Çatalköy