14 tane Birinci Lig takımının 13’ü sezon öncesi kamp yeri olarak Türkiye’yi seçti.
Neredeyse tamamı.
Sadece Türk Ocağı gitmedi Türkiye’ye.
Ülkede kamp “yapmayı” ve/veya kamp “yapmadan” sezona hazırlanmayı tercih etti.
***
Şimdi nereden baksanız bakın 13 kulübün kamp gideri kulüp bazında ortalama 15 bin TL.
Toplamı 195 bine geliyor.
Daha fazla olur ama daha az olmaz bu rakam.
Oysa bu yıl Türkiye’de KKTC için turizm seferberliği başlatılmıştı.
Turizmi sadece “kumar turizmi” olarak sınıflandırırsak bu seferberlik başarıya ulaştı derim.
Hem de fazlasıyla…
Ülke ekonomisinin “dipte” olduğu, fonların, zamların, halkın belini büktüğü bu dönemde, spor anlamında yapılan bu dış ziyaretlere anlam veremedim.
***
Her spor branşında sezon öncesi kamplar önemlidir.
Faydası çoktur.
Ülkenin yangın yerine döndüğü, maaşların döviz karşısında suda eriyen şekeri andırdığı bu dönemde anlamsız buldum bu kampları.
Diyeceksiniz ki iklim şartları daha uygun, Kartepe, Düzce veya Kızılcahamam’da. Katılıyorum.
Ancak ağustos ayında buralarda yapılan bir haftalık kampların dönüşünde lig başlayana kadarki sürede ülkenin hava koşullarını hesaba katan var mı?
Sanmıyorum.
***
Esas sorun içtedir.
Sahaların hazır olmamasındadır. Verimli antrenman yapabilecek saha bulunamamasındandır, ortalama 195 bin TL kayıp.
Ki bu kadar parayla 14 tane Birinci Lig takımın günde çift idman yapabileceği antrenman sahaları yapmak mümkün.
Önemli olan anlayış ve düşüncedir.
Spora ülkeye katkıdır.
Örneğin, Yeşilırmak’ta spor turizminin yapılabileceği alanlar yapabiliriz.
Karpaz’da buna hiç gerek yok.
Çünkü halı gibi bir çim saha ve ekiplerin kalabileceği tesisler mevcut.
Yüksek rakımda antrenman yapılabilmesi için Beşparmaklar’a tesisler kurabilirdik. Yapmadık, yan gelip yattık.
Lafla peynir gemilerine rotalar çizdik.
Spor şûralarında alınan kararları önemsemedik.
Tozlu raflarda yer verdik…
Gelmiş geçmiş tüm spor bakanları veya turizm bakanlarının ağzından çıkan “Spor turizmini geliştireceğiz, canlandıracağız” cümlesini somutlaştıramadık.