Levent ÖZDAĞ
► Kendimi tek kelime ile tanımlayacak olsam… İnsan
► Şu an yaptığım işi yapmasaydım… Tiyatrocu olurdum
► Benim gündemimi en fazla meşgul eden… İnsan ilişkileri
► Kayıtsız kalamadığım şey… Şiddet (özellikle hayvanlara ve çocuklara karşı)
► En büyük pişmanlığım… Pişmanlığım yok hatalarımdan edindiğim tecrübelerim var
► En büyük sevincim… Oğlum
► Hayatımın dönüm noktası… Önce ben demeyi öğrenmek
► Beni en çok etkileyen yazar… Irvin Yalom
► Başucumdaki kitap… Nietzsche Ağladığında
► En keyif aldığım müzik… Her türlü mantra
► En son izlediğim film… Soul (Pixar Animasyon)
► Kendim için son aldığım şey… Kitap
► Dolabımdaki en gereksiz şey… Halter seti
► Benim için alınabilecek en güzel hediye… Söylediklerimin satır aralarını okuyup alınan şey
► Kendimle ilgili değiştirmek istediğim şey… Fazla vicdanlı olmak
► Kendimde beğendiğim özellik… Güzel sevmem
► Olmasa da olur… Samimiyetsiz arkadaşlıklar
► Olmazsa olmaz… Sağlık
► Hayalimdeki dünya… John Lennon, Imagine şarkısında tarif etmiş
► Aşk benim için… Geçici körlük hali
► Onunla çok tanışmayı isterdim… Talia Sutra
► Görmek istediğim yer… Hindistan
► Mutlaka yapmak istediğim… Yoga Stüdyosu Açmak
► Son olarak söylemek istediklerim… Hayat dümdüz bir yol değil, engebeli arazideki kocaman bir orman… Sen değişirken, ağaçlar değişirken, çevre değişirken kaybolmaman mümkün mü? İçinde büyüyüp var olmaya çalıştığın bu ormanda hiç kaybolmuyorsan muhtemelen hep aynı alanda dönüp duruyorsun demektir. Kaybolmak başta seni belirsizlikle sınayıp korkutsa da; bunun sana büyüyüp, yeni ihtiyaçlarını keşfetmekte ve gerçek seni bulmakta sunulan bir kapı olduğunu kabul et. Et ki o noktada kendine olan yolculuğun huzurla başlasın… Beklentisizce yürü ve bir sonraki adımını merakla at…