III
insan korkar vardır gerçekte
korktum korkacağım kadar seyrek
ben maddenin hır hali hırçın hali
korkuyorum suda yürümek oldum ama
bir körün dinmez kuşkusuyla doluyum
korkumdan giderek iri bir nesne mi olsam
dürbünlü bu tüfekle gecenin leşine varsam
demirin sertliği çünkü yetmez oldu bana
kendini bilen su buz olur diyorum
köprüleri yıkmayan nehir yetmez oldu bana
omzuyla, o sert saldırgan kaldırımlı omzuyla
ben çıktım yürüdüm sustum bulvarda
bu bulvar bir kelimeleri kara
sokak lambalarını boğdum birer birer
füzeler kaldırdım haykırdım ve vurdum
baktığım her yer kan ve patlama
alın şimdi bu vahşeti gülle donatın
zafer tâkları istiyorum ve şenlik ateşi
bilgeler getirin boğazlarını kesin hayvanlayın
böğüren böğürtlenler sergileyin bana
yarın iş hanlarını damarlarını açın
kamu alanlarını paralayın pişirin bana
yoncaları biçin toprağa varın oturun
kurtuluşunuz nefrette ve toprakta
bunlar beni şanlı kılacaktır bir bakıma
ben medreseleri ve mezbahaları dolaştım
madrabazlar kalpazanlar sehpa yapıcıları
sepiciler cirit atanlar çatkozlar
hayatı belleyenler koşa koşa
anladım benim soylu soyum insanlığım
ben çünkü henüz ceninden bile korkuyorum
artık bir vesveseyle kendime inanıyorum
Hüseyin Kıran