“Denk Bütçe” elbette önemli bir hedef!
“Şirket”se başka…
“Ülke”yse bambaşka mesele…
* * *
Neye rağmen denk?
Bu soru didiklenmeli, yanıtı bulunmalı.
Tüm gelişmiş ülkeler gibi.
Eğer yurttaşın sırtından denkleşmişse bütçe, bu beceri olmuyor, başınız göğe ermiyor.
* * *
“Şirket” hesabından yola çıkalım.
Diyelim ki 10 lira gelirin var.
15 lira da giderin.
Personel maaşından 3 lira eksiltirsen eğer 2 lira da benzinden, elektrikten, sudan...
Al sana 10’a 10.
İşte denk bütçe!
Sizce bu mu başarı?
* * *
Başarı üretimi ve yatırımı artırmak ve denk bütçeye böyle ulaşmaktır.
İnsan hayatını güzelleştirmektir başarı.
Yoksa yoldan, eğitimden, sağlıktan, çevreden, cepten, gırtlaktan velhasıl insandan eksilterek yarattığın bir “denk bütçe” başarı olamaz.
Üretmiyorsan ve geleceğe yatırım yapmıyorsan eğer, denk bütçe “matematik”ten öteye gitmez.
* * *
Yanlış anlaşılmasın diye, altını keçeli kalemle çizmek istiyorum.
“Denk Bütçe” hedefini ve ilerlemeyi asla küçümsemiyorum.
Maliye’de son birkaç dönemde istikrar var.
Müsteşar’dan Bütçe Dairesi Müdürü’ne kadar ekip çalışması öne çıkıyor.
“Siyasi popülizm” bulaşmasa belki çok daha ciddi sonuçlar alınacak.
Keşke “partizan” dürtülerle bir kenara atılan insan kaynağından da bu ülke yararlansa…
* * *
İlerlemeyi selamlıyorum ama yineliyorum.
Neye göre denk bütçe?
2010 sonunda geçirilen yasa ile “kamu-özel gelir uçurumu”na yakın bir adaletsizlik, kamunun kendi içinde de yaratıldı.
Ne oldu?
“Rüşvet” azdı ülkede, “yolsuzluk” patladı, “kamuda ikinci iş” kurumsallaştı.
* * *
Mali dengeler iyileşiyorsa eğer…
İlk hedef bu “uçurum”u gidermek olmalıdır.
En azından “öncelik” sırası yapılarak “maaş sistemi”ndeki anomali ortadan kaldırılabilir.
Örneğin “SAĞLIK” olur ilk adım.
Yeni hekimlerin maaş ve özlük sistemi o meşum yasanın öncesine döndürülür.
İnsan hayatı ve sağlığı “denk”leşir önce.
* * *
Neye rağmen denk?
Bu sorunun yanıtı mutlaka bulunmalı!