Bir sabah odaya girdi ve “Herkes sorumluluk almaktan kaçıyor. Bu tescil işlemini yapacağım” dedi...
***
Bayraktar, sancaktar dönemiydi...
“BEY” yönetimi derlerdi...
Korku ve baskı hakimdi...
Muhalif sesler sindirilmek isteniyordu çünkü...
Kıbrıs’ta barış demek hainlik, “demokrasi” istemek alçaklıktı...
70’li yıllardı...
***
Kutlu Adalı’nın ‘Mavi Kıbrıs Notları’nı okurken, tam da doğum dönemine denk geliyordu anlatılar...
“Vay be” diyordum, “Nasıl bir Kıbrıs’a doğmuşuz...”
***
Ülkede bir siyasi partiyi tescil ettirmek kolay değildi...
Hele de “Barış - Demokrasi - Federasyon” diye ortaya çıkmışsa...
***
Cemaat Meclisi’ndeki Sosyal İşler Dairesi’ne başvuru yapılmıştı, “CTP’nin kuruluşu” için!..
Herkes kıvranıyor, tüzüklerde yerini bulamıyor, bu “tescil”e imza atacak birileri çıkmıyordu...
***
Kutlu Adalı, -ki bir gece yarısı kalleş kurşunlara hedef olacaktı- o dönemde Cemaat Meclisi Başkanı R.R Denktaş’ın Özel Kalem Müdürü’ydü...
Adalı’nın odasına giren memur, destek istedi:
“Herkes sorumluluk almaktan kaçıyor. Bu tescil işlemini yapacağım.”
***
Ve tescili yaptı.
Dernekler Yasası’na göre bir maddeye dayandırdı işlemi, “tescil edilmiştir” dedi...
Sonrasında...
Çok da “memur” kalamadı zaten, “gazeteciliğe” geçti, ömrünü bu meslekte çürüttü...
“Damdan Düşen Adam” diye tanımlamıştı kendini, yıllar sonra...
O memurun adı, Özer Hatay’dı...
***
Güzel uyu Özer abi...