“Hayat pahalılığına” karşı eylem var bugün…
Öfke var.
Sanırım geniş yığınların ortak duygusu bu: Öfke.
***
Samimiyetle ve cesaretle söylemeliyiz, öfkemiz ortak olsa da önceliklerimiz, ihtiyaçlarımız, çözümlerimiz ortak değil...
Yoksulluğumuz da...
Konforumuz da…
İsyanımız da…
Başkaldırmak önemli elbette…
Kenetlenmek önemli, ses vermek, birlikte…
Hele hele bu hükümet ve Cumhurbaşkanı, böylesi bir tepkiyi fazlaca hak ediyor.
***
Hepimizin hayat kalitesi geriliyor.
Sıradanlık, vasatlık, köhnelik dayatılıyor hepimize…
ÖFKEMİZ tümüne!
Yine de bu ortak öfkeye rağmen ortak bir çözüm düşünde buluşmuyor kitleler…
***
Kimi kesimler öfkeli ama sorunun gerçek kaynağını görmüyor!
Bu bozuk “düzen”in en temel unsuru UBP zihniyetidir.
İyi de “iktidarda UBP olsun” diyen Ankara ne olacak?
Ne olacak, "iktidarda bu zihniyet olsun ki kıyıları yağmalamaya devam edelim" diyenler.
Yandaşlıkla, hatırla, partizanlıkla “arka kapıdan” istihdam edilenler ne olacak?
Ne olacak, “hep bana hep bana” diyenler?
Uluslararası toplumun, uluslararası siyasetin ve ekonominin içine girmeden bu “düzen”e sıkı sıkıya sarılanlar ne olacak?
Ne olacak emekçiyi sömüren ve kendi servetini katmerleyen, iktidar sevici talancı başı anlı şanlı sermaye?
***
Bir başka gerçekliğimiz daha var.
Öfkemiz ortak ama ülkenin kaynaklarını paylaşırken ortak değil tavrımız!
Geçmişte çok çatıştığım sendikacı dostum Ulaş Gökçe’nin eleştirisi önemli bu noktada…
“İki ayda bir hayat pahalılığı, ucuz elektrik ve akaryakıt için eyleme katılmam” diyor. “Asgari ücretin 3 katını kazanıyorum. Devletin HP verecek parası varsa (ki yok) asgari ücretliye, esnafa, sağlığa versin... Zümresel çıkarlar için eyleme hayır! Önce toplumun savunmasız kesimleri…”
***
Toplumun savunmasız kesimleri de çok daha kitlesel eylem alanında olabilse keşke…
Grev yapabilse…
İki dudak arasında yaşayan özel sektör emekçileri de inebilse meydana…
Öfkemiz ortak ama taleplerimiz ortak değil henüz!
Elbette tepkide birleşiyoruz.
Ama iş “önceliğe” geldiği zaman çoğu zümre kendine bakıyor.
Eğer bir “alacak” varsa, önce kendinden başlanmasını istiyor.
Eğer bir “haksızlık” varsa ve bir değişim, işte o zaman, önce başkasını işaret ediyor.
Vergiler, fonlar, harçlar artarken, bu artıştan elde edilen gelir yoksulun açlığına akmıyor.
***
Öfkemiz ortak.
Gün gele umarım öncelikler de olacak.
Başkaldırmak önemli…
Kenetlenmek, ses vermek, birlikte…
Yan yana, sokakta, isyanda!
***
Sokak, mücadele ve dayanışma…
Eşitsizliğe, sömürüye ve sömürgeye karşı!