Şayet Bizi Görüyorsan Affet
Geçtiğimiz hafta Cumartesi günü bir grup Kıbrıslı Rum ve Kıbrıslı Türk’ten oluşan bir inisiyatif, Ledra Palace önünden geçen caddenin adının “Kostis Ahniotis” olarak değiştirilmesi yönünde imza toplamaya başladığını açıkladı. Bu isim değişikliği geçtiğimiz Nisan ayında aramızdan ayrılan Kıbrıslı aktivisti anmak için yapılacaktı. Ahniotis, yeniden birleşme kültürünün güçlenmesine, karşılıklı anlayış ve saygıya, Lefkoşa’nın yeniden birleşmesi rüyasına, yeniden birleşmiş bir yurda yaşamını adamış bir kişiydi. İnisiyatifin çabası çabucak yankı buldu. İki gün içerisinde yaklaşık 1300 imza toplanmıştı. İmzalayan kişiler Kıbrıslı Türk ve Kıbrıslı Rumlardı. Listeye ilk imza koyanlar arasında Kültürel Mirası Koruma Teknik Komitesi lideri Takis Hacidimitriu, sendikacı Şener Elcil, akademisyenler ve sanat ile eğitim camiasından kişiler vardı.
Ahniotis, ilk olarak 1989 yılında kendi girişimleriyle iki toplumdan aktivistlerin Berlin’deki tarihi buluşmasını gerçekleştirmiş ve sonrasında devamlı surette iki toplumlu faaliyetlerde yer almayı sürdürmüştü. Bu kişinin şehrine ve yurduna sundukları göz önünde bulundurulduğunda bu isim değişikliği sembolik bir hareket olacaktı.
* * * *
Olacaktı…
Olacaktı, çünkü Lefkoşa Belediye Başkanı imzaları ve talebi teslim almadan önce artık politika değiştiğini ve caddelerin isimlerini değiştirmediğini beyan etti! Tabii bu isim değişikliği talebi “Spiros Kiprianu” veya “Tasos Papadopulos” ya da “Milli Lider Makarios” veya “Glafkos Kliridis” şeklinde olsaydı başkanın yanıtı ne olurdu bilmiyorum. Çünkü mesajında bir de “istisnai durumlar dışında” tabiriyle bir boşluk bıraktı. Belediye Başkanının kararına saygı duymakla beraber neyin “istisnai” olarak değerlendirildiğini ve kimin bu değerlendirmeyi yaptığını da merak ediyorum doğrusu.
Belediye Başkanı’nın hakkını da yememek adına belirtelim; talebi Kostis Ahniotis adının yeni bir caddeye verilmesi doğrultusunda incelemeyi de reddetmedi. (Yeni caddeymiş… Acaba nerede? Lefkoşa’da mı? Ciddi olalım…). Bir şey daha öğrendik. Yeni caddeler oluşturulduğunda isim verilmesi için yapılan bir bekleme listesi varmış, diyor başkan. Bu isimlerin olduğu listeyi görmeyi çok isterdim doğrusu…
* * * *
Yani, bu talep kabul görseydi oldukça güzel sembolik bir hareket olmuş olacaktı. Yeşil Hat Kostis’e acı veriyordu. Bu yeşilin haritadan silinmesi için devamlı olarak mücadele veriyordu. Bunları sadece rahat koltuğunda otururken kurgulamıyordu. Bu amaç için pratikte uğraşıyor, didiniyordu. Ölümünden iki gün önce, sağlık durumu oldukça ağırken oradaydı. Ledra Palace’ın önündeydi. Enosis plebisiti meselesi nedeniyle o dönem kesintiye uğrayan Kıbrıs sorununun çözüm çabaları müzakerelerinin yeniden başlamasına yönelik iki lider arasında gerçekleşecek sosyal akşam yemeğinde onları yüreklendirmek için oradaydı…
Olacaktı…
* * * *
En can sıkıcı olan nedir biliyor musunuz? Kostis asla adının bir caddeye verilip verilmeyeceğinin ayan beyan tartışılmasını istemezdi. Asla…
Bu kişi, yaşamı boyunca ne bir makam ne bir madalya ne de alkış istedi… Bizzat kendisinin oluşturduğu etkinliklerde öncü olduğu bir hayat yaşadı ama asla kimseden bir takdir, bir ödül beklemedi.
* * * *
Kostis’in gerçekten müstesna bir kişi olduğunu bilen bizler, hepimiz, sosyal medyadaki sayfalarımızı kendisinin adının yaşatılması için caddeye isminin verilmesi gerektiğini yazarak doldurduk. Doğru olanı yaptığımızdan emin değilim. Eminim kendisi ölümden sonra dahi ılımlı tonlarda faaliyet göstermeyi tercih ederdi. Kosti, şayet olduğun yerden bizi görüyorsan… Bizi anla ve affet.
_____________________________________________________________
YENİDÜZEN için yazılmış Yunanca özgün metinden çeviri: Çağdaş Polili
_____________________________________________________________
Συγχώρα μας αν μας βλέπεις
Το περασμένο Σάββατο, μια ομάδα πρωτοβουλίας από Ε/κ και Τ/κ ανακοίνωσε τη συλλογή υπογραφών για τη μετονομασία του δρόμου που περνά από το Λήδρα Πάλας σε οδό «Κωστή Αχνιώτη» για να τιμήσει τον Κύπριο ακτιβιστή, ο οποίος έφυγε από αυτό τον κόσμο τον περασμένο Απρίλιο και αφιέρωσε τη ζωή του στην εμπέδωση της κουλτούρας της επανένωσης, στην αλληλοσυνεννόηση και τον αλληλοσεβασμό, στο όραμα μιας επανενωμένης Λευκωσίας, μιας επανενωμένης πατρίδας. Η προσπάθεια ήταν σε εξέλιξη. Μέσα σε δύο μέρες είχαν μαζευτεί περίπου 1300 υπογραφές. Στη λίστα των ονομάτων υπήρχαν ονόματα Τ/κ και Ε/κ. Ανάμεσα στους πρώτους που υπέγραψαν τη λίστα ήταν ο Ε/κ επικεφαλής της δικοινοτικής επιτροπής για τη διάσωση της πολιτιστικής κληρονομιάς Τάκης Χατζηδημητρίου, ο συνδικαλιστής Σενέρ Ερτζίλ, ακαδημαϊκοί και άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων.
Θα ήταν μια κίνηση συμβολική, αναγνωρίζοντας τα όσα ο άνθρωπος αυτός πρόσφερε στην πόλη του, αλλά και στον τόπο, ξεκινώντας από το 1989 όταν με δική του πρωτοβουλία πραγματοποιήθηκε η ιστορική συνάντηση μελών και ακτιβιστών των δύο κοινοτήτων στο Βερολίνο.
* * * *
Θα ήταν…
Γιατί ο Δήμος Λευκωσίας πριν καν λάβει το αίτημα με τις υπογραφές, διεμήνυσε πως άλλαξε πια την πολιτική του και δεν μετονομάζει δρόμους! Βέβαια, δεν ξέρω ποια θα ήταν η απάντηση αν το αίτημα ήταν για μετονομασία δρόμου σε «Σπύρο Κυπριανού» ή «Τάσσο Παπαδόπουλο», ή «Εθνάρχη Μακάριο», ή «Γλαύκο Κληρίδη», γιατί αφήνει και μια ουρά στο μήνυμά του ότι «εξαιρούνται οι εξαιρετικές περιπτώσεις». Σεβόμενη την απόφαση του Δήμου, διερωτώμαι απλά τι κρίνεται ως «εξαιρετικό» και ποιος το κρίνει;
Σε κάθε περίπτωση, για να είμαι δίκαιη με τον Δήμο, δεν αρνείται να εξετάσει αίτημα να δοθεί το όνομα του Κωστή Αχνιώτη σε έναν καινούριο δρόμο . (Καινούριος δρόμος… μα πού; Στη Λευκωσία; Ας σοβαρευτούμε). Μάθαμε και το άλλο. Υπάρχει λέει λίστα αναμονής με ονόματα τα οποία περιμένουν να δοθούν όταν με το καλό δημιουργηθεί καινούριος δρόμος. Θα ‘θελα πολύ να δω τη λίστα με αυτά τα ονόματα…
* * * *
Θα ήταν λοιπόν, μια κίνηση πολύ συμβολική εάν γινόταν αποδεκτό το αίτημα. Η πράσινη γραμμή τον πονούσε. Πάλευε για να σβηστεί από τον χάρτη. Δεν το σκεφτόταν μόνο καθιστός στην αναπαυτική του πολυθρόνα. Δούλευε γι’ αυτό. Δύο μόλις μέρες πριν τον θάνατό του και με βεβαρημένη την κατάσταση της υγείας του, ήταν εκεί. Μπροστά από το Λήδρα Πάλας. Για να εμψυχώσει τους δύο ηγέτες οι οποίοι πραγματοποιούσαν κοινωνικό δείπνο να επαναρχίσουν τις προσπάθειές τους για επίλυση του Κυπριακού μετά από τη διακοπή που είχε σημειωθεί τότε, λόγω του θέματος που προέκυψε με το ενωτικό δημοψήφισμα.
Θα ήταν…
* * * *
Ξέρετε ποιο είναι το πιο αποκαρδιωτικό; Ότι ο Κωστής δεν θα ήθελε ποτέ να γινόταν δημόσια συζήτηση για το αν θα δοθεί το όνομά του σε κάποιο δρόμο. Μα ποτέ…
Ο άνθρωπος αυτός, δεν αποζήτησε στα χρόνια της ζωής του ούτε αξίωμα, ούτε δάφνες, ούτε καν το χειροκρότημα. Έζησε μια ζωή πρωταγωνιστής μεν σε δράσεις τις οποίες ο ίδιος δημιουργούσε, αλλά χωρίς να περιμένει επιβράβευση από κανένα.
* * * *
Όλοι εμείς που ξέρουμε ότι ο Κωστής ήταν πραγματικά ένας εξαίρετος άνθρωπος γεμίζουμε τις σελίδες μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιμένοντας ότι ο τρόπος να του απονεμηθεί τιμή είναι να μετονομαστεί ο συγκεκριμένος δρόμος με το όνομά του. Δεν είμαι σίγουρη αν πράττουμε το σωστό. Είμαι σίγουρη ότι ο ίδιος θα προτιμούσε να κινηθεί και μετά θάνατο σε ήπιους τόνους. Αν μας βλέπεις Κωστή εκεί που είσαι… κατάλαβέ μας και συγχώρα μας.