Sevgili Arkadaşım, Sana
Çarşamba gecesi. Yani, iki liderin görüşmesinin bitmesinden hemen sonraki anlar. İki lider bu görüşmede müzakereleri Cenevre’ye taşıyacak sihirli formülü bulamadılar. Cep telefonumdan deli gibi mesaj sesi geliyor. Herhangi bir partiye, örgüte, sendikaya ait olmayan, iki toplumdan sayısı 200’ün üzerinde kişi, Facebook’ta bir grup sohbetinde görüş alışverişinde bulunuyorlar. Bir şekilde bir tepki göstermek istiyorlar. Statükonun devamını arzulamayan önemli bir Kıbrıslı kesimin olduğunu haykırarak anlatmak istiyorlar. Bu kesimin liderleri çözüm ve yeniden birleşme doğrultusunda cesur adımlar atarken görmek istediklerini söylemek istiyorlar. Kimin suçlu olduğunu tartışmıyorlar. Çözüm iradesine ilişkin etkinliğin gerçekleşeceği yer ile ilgili fikir ayrılıkları da yoktur. Böyle bir etkinlik yeşil hattın kuzeyinde yapılmış, güneyinde yapılmış bu kesimden herhangi birini rahatsız etmeyecek gibi bir görüntü var. Biri ilk fikri yazıyor ve arkasından bir başkası fikri bir adım ileriye götürüyor. Tarih, saat belirleniyor, herkese açık çağrı yapılması kararı alınıyor. Siyasilerden uzak, partilerden uzak… Tam bir örtüşme…
Sonuçta bu etkinliğin başarılı olup olmayacağını bilmiyorum. Şu anda okuduğunuz makale Türkçeye çevrilmek üzere Perşembe günü yazılmış ve verilmiş olacak. Etkinlik ise Perşembe akşamı yapılacak. Gerçi bu etkinliğe iki yüz, üç yüz, yüz, elli veya yirmi gitmiş, gitmemiş çok da mühim değil. Çarşamba gecesi yaşadıklarım bana yeter. Çarşamba gecesi, yabancılar arasındaki yabancılar aynı hülyayı aynı tutkuyla paylaşıyorlardı.
Sevgili arkadaşım, tüm bu süreci sen başlattın. İsmini yazmamamın tek sebebi, bunun kamuoyunda paylaşılmasını isteyip istemediğini bilmememdendir. Ömrümde Kıbrıs’ı senden daha çok seven biriyle karşılaşmadım. Keşke bu memleketteki herkes, özellikle de liderlerimiz senin gibi gayretli ve iradeli olsa.
Ataletin seni hayal kırıklığına uğrattığını biliyorum. Seni birçok kez ben de hayal kırıklığına uğrattım, onu da biliyorum. Tüm adaya yaptığın kımıldama ve eylem yapma çağrılarına bazen yanıt veremedim. Benimle bu yaşamda aynı şeylere sahip olup da ‘imkânsızı’ nasıl başarabildiğini bilmiyorum. Senin yanında hepimiz üşengeç, uyuz kalıyoruz. Sana hayranım!
Biz ve ailelerimiz buluşacağında hep barikatlardan geçme fikrinden ürküyorum. Veya gümrükte durdurulup ben evden çıkmadan babamın verdiği çantamdaki ekmek kadayıfının yeşil hat tüzüğü çerçevesinde bir taraftan diğerine geçirilecek mal kapsamına girip girmediğine dair açıklama yapma fikri beni ürkütüyor.
Bu metin koca bir “teşekkürle” sana ithaf edilmiştir sevgili arkadaşım. Tabi liderler de mesajı alırlarsa ne ala. Çünkü ne bir, ne beş, ne yüz, ne iki yüz, ne de üç yüz kırlangıç bu memlekete baharı getirebilir. Özellikle liderler düzeyinde cesaret ve kararlılığa ihtiyaç vardır. Daha fazla söze de ihtiyaç yoktur.
--------------------------------------
Yenidüzen için yazılmış özgün Yunanca metinden çeviri: Çağdaş Polili
--------------------------------------
Σε εσένα αγαπημένη μου φίλη
Ο ήχος του μηνύματος στο κινητό κτυπά σαν δαιμονισμένο. Είναι Τετάρτη βράδυ. Μετά δηλαδή από την έκβαση του αποτελέσματος της συνάντησης των δύο ηγετών, οι οποίοι δεν κατάφεραν να βρουν τη μαγική φόρμουλα που να οδηγεί σε συνέχιση των διαπραγματεύσεων στη Γενεύη. Περισσότερα από 200 άτομα που δεν ανήκουν σε κόμματα, οργανώσεις και συντεχνίες και από τις δύο κοινότητες ανταλλάζουν απόψεις σε ομαδική συζήτηση στο Facebook. Είναι απελπισμένοι, απογοητευμένοι. Θέλουν με κάποιο τρόπο να αντιδράσουν. Να φωνάξουν, να δηλώσουν ότι υπάρχει μια σημαντική μερίδα Κυπρίων που δεν επιθυμεί τη συνέχιση του στάτους κβο. Που θέλουν να δουν τις ηγεσίες τους να κάνουν το τολμηρό βήμα προς την κατεύθυνση της επίτευξης λύσης και επανένωσης. Δεν συζητούν για το ποιος φταίει. Δεν διαφωνούν καν για το χώρο πραγματοποίησης της εκδήλωσης της βούλησής τους για ειρήνη. Δεν φαίνεται να απασχολεί κανένα αν αυτή θα πραγματοποιηθεί στη βόρεια ή τη νότια πλευρά της πράσινης γραμμής. Πέφτει κάτω η πρώτη ιδέα και ο επόμενος προχωρεί ένα βήμα παραπέρα. Ημερομηνία, ώρα, να γίνει ανοικτό κάλεσμα προς όλους, μακριά οι πολιτικοί και τα κόμματα. Πλήρης ταύτιση.
Δεν ξέρω τελικά αν η εκδήλωση θα είναι επιτυχημένη. Αυτό το κείμενο πρέπει να παραδοθεί Πέμπτη πρωί για να γίνει η απαραίτητη μετάφραση στα τουρκικά και η εκδήλωση ορίστηκε για Πέμπτη βράδυ. Δεν έχει όμως σημασία αν σε αυτή θα καταφέρουν τελικά να παραστούν διακόσια, τριακόσια, εκατό, πενήντα ή είκοσι άτομα. Αυτό που έζησα την Τετάρτη το βράδυ είναι για μένα αρκετό. Άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, συμμερίζονταν το ίδιο ακριβώς όραμα και με το ίδιο πάθος.
Αγαπημένη μου φίλη, εσύ που το ξεκίνησες όλο αυτό και που ο μόνος λόγος που δεν αναφέρω το όνομά σου είναι γιατί δεν ξέρω αν θέλεις να γραφτεί δημόσια σε αυτό το κείμενο. Δεν έχω συναντήσει ξανά στη ζωή μου άνθρωπο που να αγαπά την Κύπρο πιο πολύ από εσένα. Μακάρι όλοι σε αυτό τον τόπο και ειδικά οι ηγεσίες μας, να αγωνίζονταν με το ίδιο σθένος και θέληση όπως εσύ.
Ξέρω ότι σε απογοητεύει η αδράνεια. Πολλές φορές σε απογοήτευσα κι εγώ. Στις ακούραστες εκκλήσεις σου για δράσεις και εκδηλώσεις σε όλο το νησί, στις οποίες μου ήταν αδύνατο να συμμετέχω. Δεν ξέρω πώς καταφέρνεις το «αδύνατο» αγαπημένη μου φίλη, έχοντας τα ίδια με μένα δεδομένα στη ζωή. Μπροστά σου όλοι μοιάζουμε νωχελικοί, αργοκίνητοι. Σε θαυμάζω!
Τρομάζω στην ιδέα πως για να συναντηθούμε εμείς και οι οικογένειές μας θα πρέπει για πάντα να περνάμε το οδόφραγμα. Ότι θα με σταματά το τελωνείο για να δώσω εξηγήσεις στους λειτουργούς για το αν το περιεχόμενο της τσάντας με το εκμέκ κατεϊφι που μου ‘δωσε ο πατέρας σου πριν φύγω από το σπίτι σας, αποτελεί προϊόν το οποίο μπορεί να διακινηθεί από τη μια πλευρά στην άλλη με βάση τον κανονισμό της πράσινης γραμμής.
Το κείμενο είναι αφιερωμένο σε σένα, μαζί με ένα μεγάλο «ευχαριστώ». Ας είναι όμως παραλήπτες του μηνύματος οι ηγεσίες. Γιατί δυστυχώς ούτε ένα χελιδόνι, ούτε πέντε, ούτε εκατό, ούτε διακόσια και τριακόσια δεν φέρνουν την άνοιξη σε αυτό τον τόπο. Χρειάζεται τόλμη και αποφασιστικότητα κυρίως σε επίπεδο ηγεσίας. Χωρίς παραπάνω λόγια.