Şirin ZAFERYILDIZI
Merhaba Çocuklar ve Yüreği Çocuk Kalanlar,
SAKLA KENDİNİ kitabımın sayfaları arasında gezineceğiz bu hafta. Belki biraz üşütecek dizeler... Ama umudu tüketmeyeceğiz asla... Şiirler sizleri nerelere götürecek merak ederken, ben ‘annemin’ öldüğü güne ve o yaşıma gideceğim... Ve hemen şimdi barış sloganını binlerce kez yürekten dileyecek ve evrene Şiirlerle Büyüsün Çocuklar seslerini göndereceğim daima... Şiirlerin, şarkıların ışığı yüreklerinizi aydınlatmaya devam etsin.
O'na...
Bir yıldız kayar,
bin şiir susar,
bir O dönmez şehre,
şiir tende kanar...
UMUTLARIMA CEMRE DÜŞTÜ
Duvardaki resme bakarken
Yıktım yüreğimdeki
Yatağı olmayan
Irmak gibi sevdayı
Aklıma düştü annemin
“Kara gözlü kızım” deyişi
Ellerimden havalanıverdi
Geçmiş zamanlarda kalan
Hüzün kuşları
Duvarlarını yıktım gözlerinin
Ayak basmadığım şehirlerin
Olmasın isterdim duvarları
Cemre düştü umutlarıma
“DUVARDAKİ RESİM” karşımda.
SÜRÜLER HALİNDE ADA KUŞLARI
I.
Kuşlar uçurdum anne
Güneye doğru,
Yaşayamadığın yıllarını getirip,
Dulluğunu unuttursunlar diye!
Kuşlar uçurdum anne,
Limasol’a doğru,
Şehit babamın
Umutlarını, sevdalarını
Taşısınlar diye!
Uçurdum kuşları anne,
Haber saldım
Kan kokmayan, barut kokmayan
YILLARA,
Katıp birşeyleri önlerine
Çıkıp gelsinler diye!
II.
Kuşlar uçtu anne,
Barış yüklüydü omuzları,
Sevgi vardı yüreklerinde,
Umut taşıdı gözleri
Girne’den Lefkoşa’ya,
Mağusa’dan Limasol’a kadar...
Uçtu uçtu kuşlar anne,
Kuzeyden güneye doğru
Yol aldılar
Sürüler halinde
Ada kuşları şimdi yüreklerimizde...
ADA KADINI
Yuvarlak
beyaz yüzlü kadının
bir kahkahası vardı ki
deler geçerdi yalnızlığını
silerdi yüzündeki
acılarını yılların!
Bulutlar geçerdi
zamansız gözlerinden
sadece gözleri bilirdi,
görmüştü
yüreğinden itilmişti
bir kurşuna
takılıp giden gençlik yılları...
Mümkün olmadı
bir daha yakalamak.
LEFKOŞA ve KADIN
anıların ezikliğinde
yürüdü Arasta’ya doğru!
Neydi aradığı kim bilir?
O çok sevdiği Lefkoşa’yı
Anlatamadılar, paylaşamadılar...
Yanıtlar aradı
Karanlık Lefkoşa’yla sevişmeye
başlayıncaya dek.
Yuvarlak yüzü, toz pembe teni
bir ana, dul bir eş olan
Ada kadını,
O gün Lefkoşa’dan
yüreğinde arta kalan
Akdenizliliğini taşıyarak ayrılıyordu...
UÇUN KUŞLAR
Oğlumun yüreğine serptim
Öğrencilerimin geleceğine
Dize dize seni anlattım
Yazdım
İlmek ilmek ördüm
Oya oya çeyizime işledim
Kuşların kanadına yükledim
BARIŞIMI...