Göğsümde sim dolu ay
kırlıyor anne!
Tuhaf tarihimizin anısına:
Açıyor yediveren nergis acıda kokan
kapalı tuttuğum dipyara ta rahminde!
Toy bir papatyaydım
kurşun döküldüğünde ruhuma...
Çıkmadı o korku anne!
Kalbimde asimetrik yürüyüş
ıssız bir kahkaha kırılıyor
tut!
O pencerenin kapandığı yer
kapıların usulca kitlendiği...
Ne içerde ne dışarda oluşum anne!
Sokakları yitirdim giderek
anladım uçurumları...
Belleğim unutkan bir kuştu
düştü kırıldı!
Ezbere bu dilimi ısıran
eşkenar sözler
Taşa su atsam
çözülür artık!
Göğsüm en zor soluğunda doğumun
ölümün neresinde anne!
Filiz Naldöven
*”Aşk Ben’i Yıka” kitabından..